In de Tweede Wereldoorlog kwamen de geallieerden niet alleen als bevrijders, ze verkrachtten ook talloze vrouwen. In het collectieve geheugen zijn vooral de Russen als daders opgeslagen – maar de soldaten van de Westerse Geallieerden hebben ook massale seksuele misdaden begaan, zoals historicus Miriam Gebhardt in “When the Soldiers Came” aangeeft, meldde Deutschlandfunk in 2015.
“Op stille zolen kwamen ze binnen en verkrachtten mij en alle vrouwen. Zelfs de oude leidster, die ik vandaag de dag nog steeds hoor schreeuwen: “Laat me gaan, ik ben een oude vrouw”.
Tientallen jaren later herinnert een vrouw uit de Pfalz zich de komst van Amerikaanse soldaten in haar geboortestad in 1945.
Het is allang gemeengoed geworden dat Russische soldaten honderdduizenden vrouwen en meisjes hebben verkracht tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog en lang na de capitulatie. Studies uit de jaren negentig, maar gebaseerd op een dunne empirische basis, gaan ervan uit dat er alleen al in Berlijn ongeveer 100.000 gevallen zijn voorgekomen, evenals talloze andere slachtoffers in de Sovjetbezettingszone en de voormalige oostelijke gebieden.
Amerikanen, Fransen en Britten hebben op grote schaal vrouwen verkracht
Aan de andere kant is het feit dat ook Amerikanen, Fransen en Britten op grote schaal vrouwen verkracht hebben, nauwelijks verankerd in het collectieve geheugen. De historica Miriam Gebhardt uit Konstanz heeft voor een opmerkelijk onderzoek uitgebreid materiaal samengesteld over seksueel geweld aan het einde van de Tweede Wereldoorlog:
“Wat mij ook onbekend was, waren de verkrachtingen van de GI’s, die in feite volgens hetzelfde schema plaatsvonden; met andere woorden, de meesten van hen begonnen met huiszoekingen, vervolgens plunderden ze, namen ze voedselvoorraden, kostbaarheden, souvenirs en vielen vervolgens heel vaak ook collectief de vrouwen aan. En dat kon elke vrouw overkomen.”
Uit een studie van de historicus Marc Hillel over de Franse bezetting van Duitsland is bijvoorbeeld bekend dat Franse soldaten 1200 vrouwen verkracht hebben in de omgeving van Stuttgart, het jongste slachtoffer was 14, de oudste 74 (door de Marokkaanse troepen in Franse dienst in dit geval). 400 seksuele aanrandingen vonden plaats in Konstanz, 500 in Freudenstadt. Maar de geïsoleerde gegevens geven geen betrouwbaar totaalbeeld. Ook de cijfers voor het Amerikaanse leger zijn onvolledig: in het voorjaar van 1945 werden 500 GI’s berecht voor de verkrachting van Duitse vrouwen. In een studie die in 2007 wordt uitgevoerd, berekende de Amerikaanse criminoloog Robert Lilly een totaal aantal van 18.000 verkrachtingen, die op een hoog aantal niet gemelde gevallen van zelfs 95 procent worden gebaseerd.
Miriam Gebhardt gaat een andere weg: ze heeft in archieven nog meer documenten over de geallieerde bezettingssoldaten gevonden.
“Er zijn inderdaad in alle Duitse deelstaten kinderen die door verkrachting en ook met de nationaliteit van de vaders zijn verwekt. En het is algemeen bekend dat elke honderdste verkrachting leidt tot de geboorte van een kind.”
Uit deze informatie, komt de auteur aan 190.000 seksuele aanvallen door GI’s alleen – meer dan tien keer zo veel als Lilly – en 860.000 verkrachtingen in totaal in Duitsland. In haar berekeningen wordt ervan uitgegaan dat er evenveel slachtoffers zijn gevallen in het Westen als in Oost-Duitsland, en zij vermoedt dat Britse soldaten minder vrouwen dan Amerikanen hebben verkracht. Maar Gebhardt kan deze aannames niet bewijzen.
“Dus wat ik uiteindelijk bij de 860.000 heb ontdekt, is eigenlijk slechts een schatting, en dat is ook een uitnodiging aan mijn collega’s om me te vertellen wat een vergissing zou kunnen zijn in het denken erover of hoe het op een andere manier opnieuw berekend zou kunnen worden”.
Exact aantal verkrachtingen waarschijnlijk niet te bepalen
Het exacte cijfer zal echter waarschijnlijk nooit beschikbaar komen. Als vrouwen op grote schaal door Amerikaanse soldaten zijn verkracht, waarom zijn er dan nauwelijks meldingen van GI’s als daders, in tegenstelling tot het Rode Leger? Waarom worden ze nog steeds beschouwd als sympathieke bevrijders met amoureuze, vrijwillige relaties met Duitse Frauleins?
“Ik denk dat de rol van de westerse bevrijders ook veel ambivalenter was, met veel hoop op democratisering en welvaart. Het was veel moeilijker om dat te verenigen met het feit dat ze tegelijkertijd verkrachters waren.
Naast alle twijfelachtige projecties heeft Miriam Gebhardt een ontroerend boek geschreven. Ze contrasteert het wijdverbreide cliché van de gewillige Ami-liefhebbers met een verontrustend beeld van wreed seksueel geweld: In Moosburg, Beieren, merkte de priester in zijn dorpskroniek op dat 17 meisjes en vrouwen één of meerdere malen door – zo woordelijk – “negers” werden misbruikt en in het ziekenhuis werden opgenomen. In de wijk Freising vorderden GI’s kamers, sloten er tien tot vijftien vrouwen in op die ze herhaaldelijk wisselden. Verkrachting, zoals Miriam Gebhardt het op indrukwekkende wijze beschrijft, was een massamisdaad die het leven kostte aan oude vrouwen en kinderen van soms nog maar zeven jaar oud, hoewel militaire rechtbanken soms drastische straffen oplegden.
Nauwelijks erkenning en empathie als oorlogsslachtoffer
Na 1945 vonden de getroffen vrouwen nauwelijks erkenning en empathie als oorlogsslachtoffer, omdat seksueel geweld lange tijd een sterk taboe was in Duitsland. Terwijl een Duitse bestuurder recht had op een financiële vergoeding bij een verkeersongeval met een geallieerde jeep, kon een verkrachte Duitse vrouw geen vergoeding verwachten, tenzij ze na de verkrachting een kind had gekregen en getrouwd was. Opgemerkt moet worden dat van de Duitse echtgenoot volgens de verordening van 1956 niet verwacht kon worden dat hij voor een “bezetters kind” zou betalen.
“In ieder geval waren de hindernissen praktisch onoverkomelijk, want men moest niet alleen een onberispelijke reputatie hebben en mocht eigenlijk geen alleenstaande jonge vrouw zijn, uit een stad komen of geëvacueerd zijn, misschien had je als een onschuldige dochter van de burgemeester nog een zekere kans.
“Als die Soldaten kamen” is een gevoelig geschreven boek voor een breed publiek. Miriam Gebhardt vertelt over moeders die zich hebben opgeofferd voor hun dochters, ze beschrijft gevallen van seksuele slavernij, ze beschrijft het lot van een 14-jarig meisje dat wekenlang herhaaldelijk door soldaten van het Rode Leger is verkracht, ze noemt een 82-jarige vrouw die niet hersteld is van wat haar is aangedaan. Veel vrouwen pleegden zelfmoord voor de komst van het Rode Leger omdat ze de nazi-propaganda van de “Aziatische beesten” in hun oren hadden geknoopt, sommige vrouwen pleegden daarna zelfmoord, andere bezweken aan hun ernstige lichamelijke verwondingen. De psychologische verwondingen hebben nog steeds een effect op veel overlevenden vandaag de dag.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2021/10/10/20875/
