Hugh Grant, voormalig voorzitter en CEO van Monsanto, is momenteel in het nieuws. Hij probeert te voorkomen dat hij voor de rechtbank moet verschijnen om door advocaten te worden ondervraagd namens een kankerpatiënt in de zaak Allan Shelton tegen Monsanto, meldt Off-Guardian.
Shelton heeft non-Hodgkin lymfoom en is een van de meer dan 100.000 mensen in de VS die in rechtszaken beweren dat blootstelling aan Monsanto’s onkruidverdelger Roundup en zijn andere merken die de chemische stof glyfosaat bevatten, hun kanker hebben veroorzaakt.
Volgens onderzoeksjournalist Carey Gillam, hebben Shelton’s advocaten aangevoerd dat Grant een actieve deelnemer en beslisser was in de Roundup zaken van het bedrijf en zou moeten getuigen tijdens het proces.
Maar Grant zegt in de stukken dat de poging om hem te laten getuigen voor een jury “totaal onnodig is en alleen maar dient om hem lastig te vallen en te belasten”.
Zijn advocaten verklaren dat Grant niet beschikt over “enige expertise in de studies en tests die zijn gedaan met betrekking tot Roundup in het algemeen, inclusief die met betrekking tot de veiligheid van Roundup”.
Gillam merkt op dat in de rechtbankarchieven staat dat Grant’s getuigenis “van weinig waarde zou zijn” omdat hij geen toxicoloog, epidemioloog of regelgevingsdeskundige is en “niet werkzaam was op het gebied van toxicologie of epidemiologie terwijl hij in dienst was bij Monsanto”.
Bayer nam Monsanto in 2018 over en Grant ontving naar schatting $ 77 miljoen aan afkoopsommen na de verkoop. Bloomberg meldde in 2017 dat Monsanto het salaris van Grant had verhoogd tot $ 19,5 miljoen voor dat fiscale jaar.
Zelfs in 2009 vertegenwoordigden Roundup-gerelateerde producten, waaronder genetisch gemodificeerde zaden die zijn ontwikkeld om bestand te zijn tegen toepassingen op basis van glyfosaat, ongeveer de helft van de brutomarge van Monsanto. Het is redelijk om te zeggen dat Roundup integraal deel uitmaakte van Monsanto’s bedrijfsmodel en Grant’s enorme inkomsten en uiteindelijke uitbetaling.
Maar de rechtszaken tegen kanker in de VS zijn slechts het topje van de ijsberg als het gaat om de schade die wordt aangericht door producten op basis van glyfosaat en vele andere biociden.
STILLE MOORDENAAR
In juni 2022 is het 60 jaar geleden dat het iconische boek Silent Spring van Rachel Carson werd gepubliceerd. Het werd slechts twee jaar voor haar dood op 56-jarige leeftijd gepubliceerd.
Carson documenteerde de nadelige gevolgen voor het milieu van het ongedifferentieerde gebruik van pesticiden, die volgens haar “biociden” waren, die veel meer doodden dan het ongedierte dat ze op de korrel namen. Silent Spring beschreef ook enkele van de schadelijke effecten van deze chemicaliën op de menselijke gezondheid.
Zij beschuldigde de agrochemische industrie van het verspreiden van desinformatie en overheidsfunctionarissen van het zonder meer accepteren van de marketing claims van de industrie. Een beschuldiging die vandaag de dag nog steeds actueel is.
Silent Spring was een baanbrekend boek dat in de loop der jaren veel wetenschappers en campagnevoerders inspireerde om het werk van Carson voort te zetten, de effecten van landbouwchemicaliën aan de kaak te stellen en de rol van de industrie in het verdraaien van het verhaal rond haar eigen chemicaliën en haar invloed op de beleidsvorming.
In 2012 wees de American Chemical Society Silent Spring aan als een National Historic Chemical Landmark vanwege het belang ervan voor de moderne milieubeweging.
Voor haar inspanningen kreeg Carson te maken met kwaadaardige, ongefundeerde laster en aanvallen op haar persoonlijke leven, integriteit, wetenschappelijke geloofsbrieven en politieke banden. Tactieken die de agrochemische sector en zijn aanhangers sindsdien hebben gebruikt om prominente wetenschappers en campagnevoerders die beweringen, praktijken en producten van de industrie in twijfel trekken, het zwijgen op te leggen.
Hoewel Carson niet opriep tot een verbod op alle pesticiden, sloeg Monsanto destijds terug met de publicatie van 5.000 exemplaren van ‘The Desolate Year’, waarin een wereld van hongersnood en ziekte werd voorspeld als pesticiden zouden worden verboden.
Een boodschap die de sector blijft rondbazuinen, ook al stapelen de bewijzen zich op tegen de schadelijke gevolgen van zijn praktijken en producten en het toenemende aantal onderzoeken waaruit blijkt dat de wereld zichzelf zou kunnen voeden door over te schakelen op agro-ecologische/biologische praktijken (zie het online artikel Living in Epoch-Defining Times: Food, Agriculture and the New World Order
De titel van Carson’s boek was een metafoor, die waarschuwde voor een sombere toekomst voor de natuurlijke omgeving. Wat is er nu, al die jaren later, geworden van de ‘stille lente’ van de mensheid?
In 2017 bleek uit onderzoek in Duitsland dat de overvloed aan vliegende insecten de afgelopen 25 jaar met driekwart was gedaald. De onderzoeksgegevens werden verzameld in natuurreservaten in heel Duitsland en hebben implicaties voor alle landschappen die door landbouw worden gedomineerd, aangezien het waarschijnlijk lijkt dat het wijdverbreide gebruik van pesticiden een belangrijke factor is.
Prof. Dave Goulson van de Sussex University in het VK maakte deel uit van het team achter de studie en zei dat uitgestrekte stukken land onherbergzaam worden voor de meeste vormen van leven: als we de insecten kwijtraken, stort alles in elkaar.
Vliegende insecten zijn van vitaal belang omdat zij bloemen bestuiven en vele daarvan, niet in de laatste plaats de bijen, zijn belangrijk voor de bestuiving van belangrijke voedselgewassen. De meeste fruitgewassen worden door insecten bestoven en insecten leveren ook voedsel voor veel dieren, waaronder vogels, vleermuizen, sommige zoogdieren, vissen, reptielen en amfibieën.
Vliegen, kevers en wespen zijn ook roofdieren en belangrijke decomposers, die dode planten en dieren afbreken. En insecten vormen de basis van duizenden voedselketens; hun verdwijning is een belangrijke reden waarom het aantal boerenlandvogels in Groot-Brittannië sinds 1970 meer dan gehalveerd is.
Is dit een aspect van de stilte waar Carson voor waarschuwde – dat vreugdevolle seizoen van vernieuwing en ontwaken zonder vogelgezang (en veel anders)? Echt een stille lente.
Uit het 2016 State of Nature Report blijkt dat één op de tien Britse wilde diersoorten met uitsterven wordt bedreigd, en dat het aantal van bepaalde wezens sinds 1970 met twee derde is gedaald. Uit het onderzoek bleek dat de overvloed aan vliegende insecten over een periode van 25 jaar met driekwart was gedaald.
Campagnevoerster Dr Rosemary Mason heeft herhaaldelijk aan overheidsfunctionarissen geschreven en erop gewezen dat landbouwchemicaliën, met name Monsanto’s Roundup op basis van glyfosaat, de natuurlijke omgeving hebben verwoest en tevens hebben geleid tot een spiraal van ziekte en kwalen.
Zij geeft aan hoe het wijdverbreide gebruik op landbouwgewassen van neonicotinoïde insecticiden en de onkruidverdelger glyfosaat, die beide immuunsuppressie veroorzaken, soorten kwetsbaar maken voor opkomende besmettelijke ziekteverwekkers, waardoor op grote schaal in het wild levende dieren uitsterven, waaronder essentiële bestuivers.
Met bewijsmateriaal dat aantoont hoe menselijke ziektepatronen opmerkelijk goed correleren met de mate van glyfosaatgebruik op maïs-, soja- en tarwegewassen, die is toegenomen als gevolg van ‘Roundup Ready’-zaden, betoogt Mason dat overmatige afhankelijkheid van chemicaliën in de landbouw onherstelbare schade veroorzaakt aan alle wezens op de planeet.
In 2015 zei schrijfster Carol Van Strum dat het Amerikaanse Environmental Protection Agency routinematig heeft gelogen over de veiligheid van pesticiden sinds het in 1970 de registraties van pesticiden overnam.
Zij heeft beschreven hoe vervalste gegevens en frauduleuze tests ertoe hebben geleid dat veel zeer giftige landbouwchemicaliën op de markt zijn gekomen en nog steeds worden gebruikt, ongeacht de verwoestende gevolgen voor in het wild levende dieren en de menselijke gezondheid.
Het bovengenoemde onderzoek uit Duitsland volgde op een waarschuwing van een wetenschappelijk hoofdadviseur van de Britse regering, prof. Ian Boyd, die beweerde dat regelgevers over de hele wereld er ten onrechte van zijn uitgegaan dat het veilig is om pesticiden op industriële schaal in landschappen te gebruiken en dat de “effecten van het doseren van hele landschappen met chemicaliën grotendeels zijn genegeerd”.
Voorafgaand aan die specifieke waarschuwing was er een rapport aan de VN-Mensenrechtenraad waarin werd gesteld dat pesticiden catastrofale gevolgen hebben voor het milieu, de menselijke gezondheid en de samenleving als geheel.
Het rapport is opgesteld door Hilal Elver, de toenmalige speciaal rapporteur voor het recht op voedsel, en Baskut Tuncak, destijds speciaal rapporteur voor toxische stoffen:
Chronische blootstelling aan pesticiden is in verband gebracht met kanker, de ziekte van Alzheimer en de ziekte van Parkinson, hormoonontregeling, ontwikkelingsstoornissen en steriliteit”.
Elver zegt dat de macht van de bedrijven over de regeringen en de wetenschappelijke gemeenschap uiterst belangrijk is: als je iets aan de pesticiden wilt doen, moet je de bedrijven aanpakken die de schade van hun chemicaliën ontkennen terwijl ze hun producten agressief blijven verkopen
Terwijl deze bedrijven ten onrechte beweren dat hun producten essentieel zijn voor het voeden van een ontluikende wereldbevolking, verkondigen zij ook gemeenplaatsen over keuze en democratie, terwijl zij beide aan banden leggen terwijl zij regelgevende agentschappen en overheidsmachines infiltreren en ondermijnen.
Of het nu gaat om de goed gedocumenteerde schade aan het milieu of de verhalen over ziekten en aandoeningen in Latijns-Amerika en elders, de verwoestende gevolgen van de chemisch-intensieve landbouw die de agro-industrie-agritech-corporaties uitrollen, zijn duidelijk te zien.
BEDRIJFSCRIMINELEN
Na 1945 is de voedingswaarde van wat we eten uitgeput geraakt door de afhankelijkheid van een beperkter assortiment gewassen, het terzijde schuiven van traditionele zaden die planten met een hoge voedingswaarde voortbrachten en moderne “kosteneffectieve” voedselverwerkingsmethoden die vitale micronutriënten wegnemen en een cocktail van chemische additieven toevoegen.
Deze trends worden gevoed door een netwerk van belangen, waaronder de Rockefeller Foundation en haar acolieten in de Amerikaanse regering, gigantische agro-industriële conglomeraten zoals Cargill, het financieel-industriële complex en zijn globaliseringsagenda (die in feite de plaatselijke, inheemse voedselsystemen verder ondermijnt) en de gigantische levensmiddelenconcerns en de invloedrijke groepen die zij financieren, zoals het International Life Sciences Institute.
Tot dit netwerk behoort ook de agrochemische-agritechsector, die zijn eigen chemicaliën en (genetisch gemanipuleerde) zaden promoot via een goed ontwikkeld complex van wetenschappers, politici, journalisten, lobbyisten, PR-bedrijven en frontgroepen.
Overweeg wat Carey Gillam zegt:
De rechtszaak over Roundup in de VS begon in 2015 nadat het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek glyfosaat had geclassificeerd als een waarschijnlijk kankerverwekkend voor de mens. Uit interne documenten van Monsanto van tientallen jaren geleden blijkt dat het bedrijf op de hoogte was van wetenschappelijk onderzoek dat zijn onkruidverdelger in verband bracht met kanker, maar in plaats van consumenten te waarschuwen, werkte het bedrijf aan het onderdrukken van de informatie en het manipuleren van de wetenschappelijke literatuur.”
In de loop der jaren heeft Monsanto zijn voor de gezondheid en het milieu schadelijke Roundup en zijn genetisch gemanipuleerde gewassen op bedrieglijke wijze verdedigd en giftige lastercampagnes georkestreerd tegen iedereen – wetenschapper of campagnevoerder – die zijn belangen bedreigde.
In 2016 schreef Rosemary Mason een open brief aan de uitvoerend directeur van het Europees Agentschap voor chemische stoffen, Geert Dancet: Open Letter to the ECHA about Scientific Fraud and Ecocide. Het is meer een diepgravend rapport dan een brief, en kan worden geraadpleegd op de site academia.edu.
Daarin legt zij uit hoe de huidige EU-wetgeving oorspronkelijk is opgezet om de pesticidenindustrie te beschermen en hoe Monsanto en andere agrochemische bedrijven de EU hebben geholpen bij het ontwerpen van de regelgevingssystemen voor hun eigen producten.
Ze vestigde ook de aandacht van Dancet op het tijdschrift Critical Reviews in Toxicology en hoe Monsanto in 2016 Volume 46 opdracht gaf voor vijf reviews die in een supplement bij het tijdschrift werden gepubliceerd. Monsanto financierde ze ook. Mason stelt dat het doel was om ernstige twijfels te zaaien over de nadelige effecten van glyfosaat door gebruik te maken van junk science. Rechtstreeks uit het Big Tobacco draaiboek.
Mason vertelde Dancet:
CEO Hugh Grant en de US EPA wisten dat glyfosaat al deze problemen veroorzaakte. Het bedrijf verzweeg de kankerverwekkende effecten van PCB’s op mens en dier gedurende zeven jaar. Ze hebben geen plannen om u en uw gezinnen te beschermen tegen de tsunami van ziekte die ons allen treft in het Verenigd Koninkrijk en de VS.”
Ondertussen wordt op de site van Right to Know in het artikel Roundup Cancer Cases – Key Documents and Analysis uiteengezet waarom meer dan 100.000 kankerpatiënten Monsanto in Amerikaanse rechtbanken ter verantwoording trachten te roepen.
In een rechtvaardige (en gezonde) wereld zouden CEO’s persoonlijk verantwoordelijk worden gehouden voor de producten die zij verkopen en waar zij miljoenen aan verdienen. Maar ongetwijfeld zouden zij hun uiterste best doen om schuld te ontlopen.
Per slot van rekening deden zij “gewoon hun werk” – en zij zouden zich toch niet lastig gevallen of bezwaard willen voelen?
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2021/10/18/21371/?swcfpc=1
