Stijgende olieprijzen, energie- en voedselcrises in het verschiet… is het mogelijk dat wij het werkelijke doelwit van deze economische oorlog zijn, vraagt Kit Knightly zich af?
De eerste tweet die ik zag toen ik vanmorgen mijn tijdlijn checkte was van buitenlands beleid analist Clint Ehlirch, die erop wees dat de Russische roebel zich al aan het herstellen is van de dip die is veroorzaakt door de westerse sancties, en bijna op het niveau is van voor de oorlog:
The Russian Ruble is nearing its pre-invasion value.
Sanctions were designed to collapse its value. They failed. pic.twitter.com/OLmVIsS34E
— Clint Ehrlich (@ClintEhrlich) March 29, 2022
Ehrlich zegt, “sancties waren bedoeld om de waarde van de roebel in te laten storten, ze hebben gefaald”.
…waarop ik alleen maar kan antwoorden, “waren ze dat?”
…en misschien nog belangrijker, “hebben ze gefaald?”
Want daar lijkt het niet echt op, of wel?
De sancties lijken in het beste geval nogal impotent, en in het slechtste geval verbazingwekkend contraproductief.
Het is niet zo dat de VS/EU/NAVO niet weten hoe ze economieën moeten lamleggen. Ze hebben jaren ervaring met het uithongeren van de bevolking van Cuba, Irak, Venezuela en te veel andere landen om op te noemen.
Nu zou je kunnen aanvoeren dat Rusland een grotere, meer ontwikkelde economie is dan die landen, en dat is waar, maar de VS en haar bondgenoten zijn er eerder in geslaagd om de Russische economie behoorlijk drastisch te beschadigen.
Nog in 2014, na de “annexatie” van de Krim, waren de westerse sancties tam vergeleken met de recente ongekende maatregelen, maar van cruciaal belang was dat de VS hun eigen olieproductie massaal verhoogden, waarna later dat jaar (na een bezoek van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken John Kerry) Saudi-Arabië hetzelfde deed.
Ondanks bezwaren van andere leden van de OPEC – vooral Venezuela en Iran – overspoelden de Saoedi’s de markt met olie.
Het resultaat van deze maatregelen was de grootste daling van de olieprijzen in decennia – van 109 dollar per vat in juni 2014 tot 44 dollar in januari 2015.
Hierdoor belandde Rusland in een volledige recessie en kromp het Russische bbp voor het eerst onder Poetins leiderschap.
Nog maar twee jaar geleden overspoelde Saoedi-Arabië de markt opnieuw met goedkope olie, naar verluidt om met Rusland te concurreren voor een deel van de oliemarkt.
Het Westen weet dus wel degelijk hoe het Rusland pijn kan doen als het dat echt wil – door de olieproductie op te voeren, de markt te overspoelen en de prijs te doen kelderen.
Maar hebben de VS hun olieproductie deze keer verhoogd? Hebben ze hun bondgenoten in de Golfstaten gevraagd hetzelfde te doen?
In het geheel niet.
In feite beweren de VS, in een prachtige narratieve synchroniciteit, dat zij “niet in staat” zijn hun olieproductie te verhogen vanwege “personeelstekorten” veroorzaakt door dat geschenk dat blijft geven – Covid.
Op dezelfde manier is Saoedi-Arabië niet bezig de oliemarkt te overspoelen, maar opzettelijk de prijzen te verhogen.
Ja, op dit moment, nu de Westerse bondgenoten in een vermeende economische oorlog met Rusland verwikkeld zijn, schiet de olieprijs omhoog, en zal dat wellicht blijven doen.
Dit is goed nieuws voor de Russische economie, in die mate zelfs dat het de schade van de brutale sancties kan goedmaken.
De hoge olieprijs en de noodzaak om “niet afhankelijk te zijn van Poetin’s gas” of onze energievoorziening te “ont-Russificeren” zal er ongetwijfeld toe leiden dat miljoenen in “groene” technologie worden gestoken.
De westerse sancties zijn ook gericht tegen andere Russische exportproducten, waaronder granen en voedsel in het algemeen.
Rusland is een netto-exporteur van voedsel, wat betekent dat het meer voedsel uitvoert dan het invoert. Omgekeerd zijn veel landen in West-Europa afhankelijk van geïmporteerd voedsel, waaronder het Verenigd Koninkrijk, dat meer dan 48% van zijn voedselvoorziening importeert
Als Europa weigert Russisch voedsel te kopen, zal het netto-effect zijn dat Rusland voedsel heeft… en het Westen niet.
En, net als bij olie, zullen stijgende voedselprijzen de Russische economie eerder helpen dan hinderen.
Neem bijvoorbeeld tarwe, waarvan Rusland de grootste exporteur ter wereld is. Het overgrote deel van deze tarwe wordt niet eens aan westerse landen verkocht – maar in plaats daarvan aan China, Kazachstan, Egypte, Nigeria en Pakistan – en valt dus niet eens onder de sancties.
Toch hebben de sancties en de oorlog de tarweprijs met bijna 30% doen stijgen.
Dit is goed voor de Russische economie.
Ondertussen zullen de VS volgens CNN tegen 2023 waarschijnlijk in een volledige recessie terechtkomen, overweegt Frankrijk voedselbonnen te verstrekken en zullen landen over de hele wereld naar verwachting beginnen met het rantsoeneren van brandstof.
De ingrijpende sancties die het Westen Rusland heeft opgelegd, zogenaamd als reactie op de inval in Oekraïne, hebben dus niet het beoogde doel – de Russische economie de nek omdraaien – maar drijven wel de olieprijs op, waardoor in het Westen energie- en voedseltekorten kunnen ontstaan en de door de “pandemie” veroorzaakte “kosten van levensonderhoud”-crisis nog verergert.
Je moet altijd op je hoede zijn voor iemand – individu of instelling – wiens acties per ongeluk precies het tegenovergestelde bereiken van wat ze willen bereiken. Dat is een eenvoudige regel om naar te leven.
Denk aan hoe Orwell de evolutie van het begrip oorlog beschreef in 1984:
Oorlog, zo zal men zien, is nu een zuiver binnenlandse aangelegenheid. In het verleden vochten de heersende groepen van alle landen tegen elkaar, ook al erkenden zij hun gemeenschappelijk belang en beperkten zij daardoor de destructiviteit van de oorlog, en de overwinnaar plunderde altijd de overwonnenen. In onze tijd vechten ze helemaal niet tegen elkaar. De oorlog wordt gevoerd door elke heersende groep tegen zijn eigen onderdanen, en het doel van de oorlog is niet het maken of voorkomen van veroveringen van grondgebied, maar het in stand houden van de structuur van de samenleving.
Bedenk dat “de ergste voedseltekorten in vijftig jaar” werden voorspeld als gevolg van Covid. Maar die zijn er nooit gekomen.
Evenzo zouden we te maken krijgen met Covid-gerelateerde energieonderbrekingen en stroomstoringen. Afgezien van een “benzinecrisis” in het Verenigd Koninkrijk, zijn die nooit echt gekomen.
Maar nu komen ze toch onze kant op – omdat oorlog en sancties.
Stijgende voedselprijzen, minder gebruik van fossiele brandstoffen, verlaging van de levensstandaard, overheidsgeld gestoken in “hernieuwbare energiebronnen”. Dit is allemaal onderdeel van een zeer bekende agenda, is het niet?
Wat je ook vindt van Poetin, Zelensky, de oorlog in het algemeen of de Oekraïense nazi’s, het is tijd om de olifant in de kamer onder ogen te zien.
We moeten ons afvragen: Wat is precies het echte doel van deze sancties? En hoe komt het dat ze zo perfect aansluiten bij de Grote Reset?
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/01/25/27110/?swcfpc=1
