Terwijl de situatie in Oost-Oekraïne met de dag verslechtert, blijft het Westen zijn “Russische dreiging”-retoriek promoten en belooft het “nooit eerder geziene” sancties tegen Rusland, mocht het Oekraïne binnenvallen. Ondertussen blijft Kiev het Minsk-akkoord schenden en blijft het Donbass beschieten, waardoor duizenden mensen gedwongen worden naar Rusland te vluchten, meldt Sputnik.

Nick Griffin, politiek analist en voormalig lid van het Europees Parlement, denkt na over de geopolitieke, economische en historische redenen waarom het Westen probeert Rusland tot een oorlog met Oekraïne te dwingen, waarom het collectieve Westen een oogje dichtknijpt voor systematische schendingen van het Minsk-akkoord door Kiev, en waarom niemand in het Westen zich bekommert om de humanitaire ramp in de zelfbenoemde republieken Donetsk en Lugansk in Donbass.

Sputnik: Waarom negeert het Westen de provocaties van Kiev in Donbass niet alleen, maar moedigt het die ook aan?

Nick Griffin: De heersers in Washington en Westminster zijn wanhopig om Vladimir Poetin te dwingen zijn beleid van zelfbeheersing en onderhandeling op te geven. Ze zijn van plan om hem geen andere keuze te laten dan militair geweld te gebruiken om de Russische bevolking van Donbass te verdedigen. De NAVO-leiders zijn nu dus bezig met de meest schaamteloze en onverantwoordelijke destabilisatie- en hybride oorlogsoperatie sinds zij islamitische terroristen gebruikten om Libië te vernietigen en probeerden hen te gebruiken om Syrië op te breken.

Hun operatie tegen Rusland is in feite nog wanhopiger dan de campagne van leugens en agressie tegen Syrië, omdat de inzet nog hoger is. Het Westen heeft conflicten in het Midden-Oosten bevorderd in de hoop een geopolitiek voordeel te behalen. De poging om Rusland tot een oorlog in Oekraïne te dwingen heeft daarentegen niet echt te maken met het bevorderen van de geopolitieke belangen van het dollarimperium – het gaat om zijn eigen voortbestaan.

De VS is niet langer de zelfverzekerde kolos die de wereld een paar decennia geleden nog bestierde. Amerika in 2022 is een financieel, politiek, economisch, militair en sociaal hopeloos geval, en zijn Britse bondgenoot zit in hetzelfde zeer lekkende schuitje. De liberale Anglo-wereld is verder verontrust door de situatie in Canada, dat zich nu in de kritieke fase bevindt van een historische strijd tussen het Trudeau-regime en een groot en goed georganiseerd deel van de werkende bevolking.

Bovendien mag men de invloed van ideologie en persoonlijke seksuele obsessies in westerse besluitvormingskringen niet over het hoofd zien. Er zit in dit alles een element van een wakkere, liberale “kruistocht” voor “onze liberale waarden” tegen het “archaïsch christelijk traditionalisme” dat zij in Rusland zien en verafschuwen.

Meer praktisch weten de beleidsmakers in Washington, die de semi-seniele “president” leiden, dat Nord Stream 2 over veel meer gaat dan een wederzijds voordelige energiehandelsrelatie tussen Duitsland en Rusland. Op kortere termijn betekent het ook een verdere financiële ramp voor de reeds mislukte klantstaat Oekraïne. Op langere termijn luidt Nord Stream een gestaag nauwere relatie in tussen Duitsland en Rusland, wat op zijn beurt een enorme stap zou zijn in de richting van de oprichting van een gigantisch Euraziatisch vrijhandelsblok.

De fundamentele doelwitten van de NAVO-oorlogsstokers in deze crisis zijn niet Donbass, en zelfs niet Rusland, maar Duitsland, en China’s “One Belt, One Road”-initiatief. Zij proberen Duitsland tegen te houden en China buiten de deur te houden; als beide niet lukt, zullen de VS een geïsoleerd eiland in de roestgordel worden, duizenden kilometers verwijderd van het economische kernblok van de wereld.

Dezelfde ontwikkeling betekent ook het naderende einde van de dollar als ‘s werelds financiële reservevaluta, terwijl Amerika’s tijd als enige militaire supermacht al duidelijk voorbij is. Dit is een klassiek voorbeeld van de val van Thucydides, het moment waarop een opkomende macht een bestaande grote macht dreigt te verdringen als de hegemon van het tijdperk, een overgang die maar al te vaak gepaard gaat met een wanhoopsoorlog.

De agressie van de NAVO tegen Rusland komt niet voort uit vertrouwen, maar uit angst. In slechts drie decennia zijn we van het ‘Einde van de Geschiedenis’ naar het dreigende einde van het dollarimperium gegaan. Het aansturen op oorlog in Oekraïne is een poging om te herstellen van de nederlaag van het Anglo-zionistische Jihad-avontuur in Syrië, en het debacle in Afghanistan. Misschien, wanneer het net zo slecht afloopt, zullen ze eindelijk een beetje nederigheid leren, maar ik denk dat niemand van ons zijn adem zal inhouden.

Sputnik: De OVSE registreert schendingen van het staakt-het-vuren, waarbij Kiev herhaaldelijk 120mm mortieren gebruikt die verboden zijn volgens het akkoord van Minsk; waarom negeert het Westen deze feiten? Waarom zien de VS en haar bondgenoten door de vingers dat Kiev het Minsk-akkoord flagrant schendt?

Nick Griffin: Uitvoering van het Minsk-akkoord zou een einde maken aan de crisis. Dat is wel het laatste wat de VS en het VK willen. Voor landen met een levendige herinnering aan de gruwelen van een totale oorlog in eigen land (zoals Rusland, Duitsland en China) is het heel moeilijk om de heel andere houding te begrijpen die in de VS heerst.

Voor Amerikanen, zowel de elite als de bevolking in het algemeen, zijn oorlogen dingen die worden uitgevochten in de landen van andere volkeren. Ondanks het feit dat de VS sinds de veldtocht tegen Japan in 1945 geen oorlog meer heeft gewonnen, is de algemene opvatting in met name Washington dat er niets te vrezen valt en dat er veel te winnen valt met oorlog.

Sputnik: President Biden hield in zijn toespraak de zelfbenoemde Donbass-republieken verantwoordelijk voor schendingen van het staakt-het-vuren en hield vol dat er geen teken was dat Oekraïne een grootschalige aanval voorbereidt. Waarom bagatelliseert hij de dreiging?

Nick Griffin: De VS is bankroet, en dreigt dit drastisch aan het licht te brengen door een nieuwe subprime schuldenramp met het instorten van de schaliegas schuldenzeepbel, en door de gestage erosie van de reservevaluta van de dollar. De dubieuze legitimiteit van de president wordt door de helft van de bevolking in twijfel getrokken en de Democraten zijn maanden verwijderd van mogelijk desastreuze tussentijdse verkiezingen. Ook Boris Johnson, een belangrijke bondgenoot, staat voor een politieke en persoonlijke ramp in eigen land.

De provocaties van Oekraïne worden daarom genegeerd en zelfs beloond met politieke steun en massale wapenleveranties, omdat beide westerse leiders geloven dat zij veel te winnen hebben bij oorlog of oorlogsdreiging.

Gezien de voordelen die de VS van een oorlog in Oekraïne denken te hebben, waarom zou iemand dan in vredesnaam verwachten dat de VS en hun bondgenoten zich zorgen maken over de brutale agressie die we nu zien van hun marionettenregime in Kiev?

Als Rusland tot handelen wordt gedwongen, zal Nord Stream 2 worden stopgezet, wat Duitsland enorme economische schade zal toebrengen en Berlijn zal dwingen weer volledig in het gareel te lopen onder de Anglo-dominantie. Als Rusland er daarentegen in slaagt zich buiten de proxy-oorlog van het Westen te houden, dan zullen Biden en Johnson kraaien dat het hun “vastberadenheid” was die “Poetin heeft afgeschrikt en Oekraïne en de vrijheid heeft gered”. In hun gevaarlijk misleidende berekeningen maakt het dus niet echt uit of de crisis in oorlog of in vrede eindigt. Voor hen is het hoe dan ook een win-win situatie. Daarom vechten de Yanks en de Britten maar al te graag tegen Rusland tot de laatste Oekraïner.

Sputnik: In plaats van ervoor te zorgen dat Kiev geen verboden wapens gebruikt, wakkert het Westen de angst voor een “Russische invasie” over de hele wereld aan. Waar zijn de garanten van het Minsk-akkoord? Zijn ze zo wanhopig op zoek naar een nieuwe oorlog?

Nick Griffin: Ze zijn inderdaad wanhopig op zoek naar oorlog! Geopolitiek, financiële crisis, steekpenningen van wapenfabrikanten, politiek voordeel en persoonlijke ijdelheid – dat zijn de belangrijkste drijfveren geweest voor rampzalige oorlogen in het verleden, en de menselijke aard verandert niet. Dus hier zijn we, terug in juli 1914.

Sputnik: Duizenden mensen zijn hun huizen ontvlucht en worden geëvacueerd naar Rusland als gevolg van voortdurende beschietingen door Oekraïense troepen. Waarom wordt deze humanitaire ramp in Donbass door het Westen verwaarloosd?

Nick Griffin: Politieke elites hebben altijd de betreurenswaardige neiging om het lijden van het ‘kleine volk’ te zien als een prijs die het waard is om voor hun eigen voordeel te betalen.

De imperialisten in Washington zijn hier altijd een van de ergste in geweest. Hun imperium werd gesticht op genocide en op de ruïnes van de Confederatie en groeide door een reeks valse oorlogen en het opzettelijk en meedogenloos aanwakkeren van de spanningen in Europa om een reeks rivalen te vernietigen, waaronder tsaristisch Rusland en het Britse Rijk.

Waarom zou iemand verwachten dat de erfgenamen van degenen die Wounded Creek, Dresden en Hiroshima hebben verwoest, zich ook maar iets gelegen laten liggen aan het welzijn van een paar honderdduizend verarmde Slaven? Als er ooit een groep was die het verdiende terecht te staan voor de misdaad van het beramen van een agressieve oorlog, dan zijn zij het wel in de wandelgangen van Washington DC en Westminster.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/02/13/27987/?swcfpc=1