Energiecrisis, ontwrichte bevoorradingsketens, financieel systeem: op alle gebieden van de economie maken we momenteel mee hoe een echt grote crisis kunstmatig wordt gecreëerd. Men moet zich afvragen met welk doel de economie opzettelijk in de vernieling wordt gedreven, meldt Anti-Spiegel.

De media en politici vertellen ons dat de problemen waarmee wij thans te kampen hebben, d.w.z. verbroken bevoorradingsketens, snel stijgende inflatie en andere, het gevolg zijn van de Covid 19-pandemie. Dit wekt de indruk dat deze crises, die zich waarschijnlijk zullen opstapelen tot een grote – ja zelfs een ongekende – crisis, ons bijna als een natuurramp hebben overvallen. Het probleem hiermee is dat dit verhaal een leugen is; de crises zijn allemaal opzettelijk kunstmatig gecreëerd.

Is Covid-19 de schuldige?

Aangezien ik hier ga beweren dat niet Covid-19 verantwoordelijk is voor de problemen en crises in de economie, maar de zogenaamde “Corona-maatregelen”, moet ik eerst ingaan op de maatregelen die de WHO aanbeveelt in geval van een pandemie veroorzaakt door een ziekte van de luchtwegen.

De WHO heeft in 2019 een document gepubliceerd met de titel “Non-pharmaceutical public health measures to mitigate the risk and impact of epidemics and pandemic influenza” en daarin, te beginnen op bladzijde 13, heeft de WHO opgesomd welke maatregelen zij aanbeveelt en welke zij niet aanbeveelt bij de aanpak van grieppandemieën. Natuurlijk is influenza geen coronavirus, maar beide ziekten zijn vergelijkbaar omdat zij beide door virussen worden veroorzaakt, omdat de transmissieroute dezelfde is en omdat ook de incubatieperiode vergelijkbaar is. Daarom zou men moeten aannemen dat de aanbevelingen van de WHO om het risico van een pandemie af te zwakken, vergelijkbaar zijn.

De volgende maatregelen zijn door de WHO aangemerkt als “niet aanbevolen” in 2019: Tracering van contacten, quarantaine van blootgestelde personen, in- en uitreiscontroles en grenssluitingen. Toch zijn al deze maatregelen begin 2020 door de meeste landen in de wereld ten uitvoer gelegd en men kan zich afvragen waarom en op wiens initiatief?

De WHO heeft in het document van 2019 de volgende maatregelen als “voorwaardelijk aanbevolen” opgenomen: Maatregelen op scholen en sluitingen van scholen, maatregelen op de werkplek, bedrijfssluitingen en thuiswerk, vermijden van drukte en beperkingen op binnenlands reizen. Maar tijdens de Covid 19-pandemie werden deze maatregelen intensief bevolen. En opnieuw rijst de vraag wie erop heeft toegezien dat deze maatregelen werden uitgevoerd, ook al had de WHO ze slechts voorwaardelijk aanbevolen.

We kunnen dus stellen dat de staten – vooral in het Westen, waar de maatregelen het strengst werden uitgevoerd – maatregelen hebben uitgevoerd die de WHO ofwel helemaal niet, ofwel slechts voorwaardelijk had aanbevolen. In het geval van de niet-aanbevolen maatregelen heeft de WHO erop gewezen dat zij geen enkel effect hebben op de verspreiding van een pandemie; in het geval van de voorwaardelijk aanbevolen maatregelen is steeds aangedrongen op een nauwkeurige afweging van de voordelen van de maatregelen tegen de nevenschade van de maatregelen.

Bevoorradingsketens en voedselprijzen

De grootste schade zou worden veroorzaakt door de ontwrichting van de bevoorradingsketens en mislukte oogsten als gevolg van een gebrek aan oogstarbeiders in vele delen van de wereld – als gevolg van lockdowns en grenssluitingen. Als gevolg daarvan stijgen de voedselprijzen wereldwijd en worden veel basisproducten schaarser en duurder in sommige delen van de wereld.

De gevolgen van de verstoringen van de toeleveringsketen zullen in Europa ook pas later ten volle voelbaar zijn, aangezien sommige fabrieken nu pas hun productie moeten verminderen of stopzetten omdat er onderdelen ontbreken. Met een zekere vertraging zullen de problemen snel zichtbaar worden in de handel, d.w.z. in de schappen van de winkels.

Deze problemen zijn – dat mag men niet vergeten – zelf veroorzaakt en hadden niet hoeven ontstaan.

De energiecrisis

Ook op het gebied van de energievoorziening liggen er grote problemen in het verschiet, die eveneens van eigen makelij zijn. Ik heb hier al vaak over bericht, maar ik herhaal het hier voor iedereen die er misschien nog niet van gehoord heeft.

Ten eerste was de afgelopen winter koud, waardoor veel gas werd verbruikt. Pijpleidingen en tankers volstaan niet om in de winter voldoende gas naar Europa te brengen en daarom worden gasopslagplaatsen meestal in de zomer gevuld. Dit jaar is dat niet gebeurd en terwijl de gasopslagplaatsen normaal gezien bijna 100% vol zijn aan het begin van het stookseizoen, was dat dit jaar slechts iets minder dan 75%.

Ten tweede heeft de energietransitie geleid tot een buitensporig aandeel van windenergie in de elektriciteitsmix. Aangezien de afgelopen zomer echter uitzonderlijk windstil was, ontbrak het aan windkracht en werd onder meer gas gebruikt om elektriciteit op te wekken die in de opslagfaciliteiten had moeten worden ingevoerd.

Ten derde heeft de wens van veel Europese politici om Russisch gas te vervangen door voornamelijk Amerikaans vloeibaar aardgas geleid tot een gebrek aan gas in Europa. De reden: de gasprijzen in Azië zijn nog hoger dan in Europa, en de Amerikaanse tankers die vast op de planning staan, gaan naar Azië in plaats van naar Europa.

In de vierde plaats heeft de hervorming van de gasmarkt door de laatste EU-Commissie de handel in gas op de beurzen vrijgemaakt. Hierdoor werd gas een voorwerp van speculatie. Terwijl Gazprom zijn gas volgens langetermijncontracten voor 230 tot 300 dollar aan Europa levert, is het voor de importeurs goede handel om het gas op de beurs voor 1000 euro door te verkopen en deze speculatieve winsten van enkele honderden procenten in eigen zak te steken.

De energiecrisis is dus ook zelf veroorzaakt en een direct gevolg van de besluiten van de EU-Commissie. En de EU-Commissie denkt er niet eens aan om de crisis te bezweren, want de Nord-Stream 2 pijpleiding, die de crisis zou kunnen verlichten, zal deze winter niet worden opgestart.

Het financiële stelsel

Sinds de financiële crisis van 2008 wordt het financiële systeem alleen kunstmatig in leven gehouden doordat de centrale banken maand na maand miljarden in de markten pompen. Deze stortvloed van geld op de markten heeft geleid tot stijgende prijzen voor vastgoed en aandelen omdat banken en fondsen niet weten waar ze al dat geld moeten onderbrengen. We hebben dus de volstrekt irrationele situatie dat we in een van de grootste economische crises uit de geschiedenis het ene record na het andere op de beurzen zien, terwijl in tijden van economische crises de koersen zouden moeten dalen.

Wat we op de financiële markten zien is inflatie, maar tot nu toe is dit beperkt gebleven tot de financiële markten, d.w.z. aandelen, onroerend goed, edele metalen, enz. De inflatie heeft de reële economie nog niet bereikt.

Nadat de regeringen zelf de economie in deze crisis hebben gestort met hun Corona-maatregelen, pompen de regeringen nu extra biljoenen (d.w.z. duizenden miljarden) in het financiële systeem. Zij maken de situatie op de financiële markten dus nog erger.

Zelfs vóór de pandemie hadden we nul of zelfs negatieve rentetarieven omdat het financiële systeem uit de hand was gelopen. Met de extra geldstroom zal de situatie verergeren en zullen negatieve rentetarieven over de hele linie spoedig onvermijdelijk zijn. Aangezien dit keer een deel van het geld naar de reële economie gaat, zal de inflatie nu ook merkbaar stijgen voor de consument – en dat is precies wat we meemaken, ook al wijten de media het aan “speciale effecten” om de mensen zand in de ogen te strooien.

De mogelijke ineenstorting

Wij zien dus op verschillende economische fronten ernstige crises opdoemen die spoedig voelbaar zullen worden. In het geval van een koude winter zal rantsoenering van elektriciteit en verwarming waarschijnlijk onvermijdelijk worden omdat de gasvoorziening ontoereikend is.

Dit zal op zijn beurt zijn weerslag hebben op de economie en zal de bevoorradingsketens verder beschadigen, zo niet verbreken, hetgeen op zijn beurt de prijzen waarschijnlijk zal opdrijven en voor vele goederen bevoorradingsproblemen zal veroorzaken.

Hogere prijzen betekenen een verdere stijging van de inflatie, maar de centrale banken kunnen de rente niet verhogen vanwege de geldsponzen op de financiële markten, want als zij geld duurder maken, zullen de zeepbellen op de aandelenmarkten en de vastgoedmarkten waarschijnlijk barsten. Dit zou ook onvoorspelbare gevolgen hebben, want vergeet niet: de financiële crisis van 2008 met al haar gevolgen is ontstaan doordat de Amerikaanse vastgoedzeepbel uiteenspatte. Vandaag zouden we het hebben over het uiteenspatten van een aandelen- en vastgoedzeepbel in de hele westerse wereld, niet alleen in de VS.

De combinatie van al deze effecten zal waarschijnlijk leiden tot een cumulatieve aanbod-, energie- en financiële crisis in de winter, waarschijnlijk in februari of maart. Natuurlijk is dit slechts mijn gok en ik hoop van harte dat ik het mis heb. Maar ik vrees dat het zal gebeuren, de enige vraag is wanneer. Of ik gelijk heb als ik denk dat het in februari of maart zou kunnen gebeuren, weet ik niet.

De opzettelijke ineenstorting

Aangezien al deze crises zelf zijn veroorzaakt, moet men zich afvragen wat het nut ervan is. Incompetentie kan niet verklaren dat bij dit gevolg beslissingen worden genomen die alle in dezelfde richting gaan en afzonderlijke (vermijdbare) crises zich opstapelen tot één grote crisis.

Het antwoord ligt in het feit dat een grote crisis het mogelijk maakt om snel en zonder maatschappelijke discussie of democratische controle veranderingen door te voeren, zoals een nieuw financieel systeem zonder contant geld maar met een munt van de centrale bank. Dit zou een totale bewaking van de bevolking mogelijk maken, want daarmee zou je niet eens meer kauwgom kunnen kopen zonder dat de staat ervan weet.

Een ander voordeel is dat men de economische ineenstorting op het conto van Covid-19 kan schrijven in plaats van toe te geven dat het vorige financiële systeem is ingestort, want dat was hoe dan ook onvermijdelijk en het is in feite alleen maar kunstmatig in leven gehouden sinds 2008. Op die manier kan men een maatschappelijke discussie over het systeem zelf vermijden en het nieuwe systeem van bovenaf vaststellen.

Dit alles is min of meer openlijk te lezen in de Great Reset van het Wereld Economisch Forum en het is veelzeggend dat het precies op dezelfde manier lijkt te gebeuren. Ik zou heel blij zijn als ik er met deze voorspelling naast zat, maar ik vrees dat ik er in het beste geval naast zit met de voorspelde datum van februari of maart 2022.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/07/26/16846/