De mensen die niemand van ons kiest, maar die uiteindelijk de internationale financiën, alle bedrijfs- en zakenactiviteiten, het regeringsbeleid en de internationale betrekkingen controleren, hebben een systeem opgebouwd dat hen in staat stelt zich meester te maken van het “wereldwijde gemeengoed“, schrijft Iain Davis.
Zij zijn de Global Public Private Partnership (GPPP) en hoewel er binnen hun gelederen gekozen vertegenwoordigers zijn, bepalen zij noch de agenda, noch het beleid. We moeten niet alleen weten wie de GPPP zijn, maar ook de implicaties van hun gambiet begrijpen. Hoe gaat deze groep van wereldwijde belanghebbenden zich meester maken van het wereldwijde gemeengoed en waarom zouden we ons tegen hen moeten verzetten?
In de volgende artikelen gaan we deze vragen onderzoeken. Als we begrijpen wat de globalistische denktanks en andere beleidsmakers bedoelen met het mondiale gemeengoed, kunnen we de enorme omvang van hun ambities beginnen te begrijpen.
Zij gebruiken consequent bedrieglijk taalgebruik om hun bedoelingen te verhullen. Woorden als ‘inclusief’, ‘duurzaam’, ‘rechtvaardig‘ en ‘veerkrachtig’ worden vaak gebruikt om een vaag maar uiteindelijk dubbelzinnig concept van zorgzaam milieubewustzijn uit te beelden. We moeten hun taal ontcijferen om hun bedoelingen volledig te begrijpen, in de hoop dat we ze kunnen weerstaan en tegenhouden.
Terwijl wij werden afgeleid en op andere gedachten werden gebracht door de vermeende wereldwijde pandemie, of pseudopandemie, is de Global Public Private Partnership (GPPP), die de chaos heeft georkestreerd, druk bezig geweest. Zij hebben een beoordelingssysteem gecreëerd dat hen totale, wereldwijde economische controle zal geven. Dit is gebaseerd op Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG’s) en maakt gebruik van Stakeholder Capitalism Metrics (SCM).
Dit nieuwe wereldwijde economische systeem is wat de politici bedoelen met “build back better“. Het is de essentie van de ‘Great Reset‘ van het Wereld Economisch Forum.
Het leggen van de fundamenten voor een nieuw Internationaal Monetair en Financieel Systeem (IMFS) was een sleutel tot de pseudopandemie. Het nieuwe IMFS zal voortkomen uit de opzettelijke economische vernietiging die is veroorzaakt door de beleidsreacties van regeringen op COVID 19. Dit was gepland.
We zullen Agenda 21 en 2030 van de VN nader moeten bestuderen, aangezien deze de diefstal van alle hulpbronnen tot hoofdzaak maken, maar voor nu kunnen we ernaar verwijzen om te begrijpen wat “build back better” eigenlijk betekent. Dit zal verklaren waarom politici over de hele wereld het hebben gebruikt.
Duurzame Ontwikkelingsdoelstelling (SDG) 11 (b) van Agenda 2030 stelt:
Tegen 2020 het aantal steden en menselijke nederzettingen aanzienlijk verhogen die geïntegreerd beleid en plannen aannemen en uitvoeren voor aanpassing aan klimaatverandering, veerkracht bij rampen, en ontwikkelen en implementeren, in overeenstemming met het Sendai-kader voor rampenrisicovermindering 2015-2030, holistisch rampenrisicobeheer op alle niveaus.”
In het Sendai Framework for Disaster Risk Reduction (SFDRR), dat in 2015 werd opgesteld, wordt gesteld:
De herstel-, rehabilitatie- en wederopbouwfase, die vóór een ramp moet worden voorbereid, is een kritieke gelegenheid voor “Build Back Better”; erkenning van de belanghebbenden en hun rol; mobilisering van risicogevoelige investeringen om het ontstaan van nieuwe risico’s te voorkomen;
[…] versterking van internationale samenwerking en mondiaal partnerschap […] het is noodzakelijk om goed bestuur in de rampenrisicoverminderingsstrategieën op nationaal, regionaal en mondiaal niveau te blijven versterken […] en herstel en wederopbouw na rampen te gebruiken voor “Build Back Better”, ondersteund door versterkte modaliteiten van internationale samenwerking…
Er is behoefte aan een duidelijke visie, plannen, bevoegdheid, begeleiding en coördinatie binnen en tussen sectoren, alsook aan deelname van de belanghebbenden… en bevordert samenwerking en partnerschap tussen mechanismen en instellingen voor de uitvoering van instrumenten die van belang zijn voor rampenrisicovermindering en duurzame ontwikkeling.
Het “Build back better“-beleid werd voorbereid vóór de komst van COVID-19. Het maakt deel uit van het geplande kader voor risicobeheer en paraatheid voor de wederopbouw na een “ramp”. Het betekent de wereldwijde deelname van relevante belanghebbenden om de internationale samenwerking en wereldwijde partnerschappen te versterken met het oog op de uitvoering van instrumenten om duurzame ontwikkeling te verwezenlijken.
SDG 11 (b) was een plan om het aantal menselijke nederzettingen in de wereld waar tegen 2020 een “build back better“-beleid wordt gevoerd, aanzienlijk te verhogen. Deze SDG is nu verwezenlijkt dankzij de pseudopandemie COVID-19. Met name de geplande “mobilisering van risicogevoelige investeringen“, zoals uiteengezet in het FRRR, heeft een hoge vlucht genomen.
Stakeholder Capitalism Metrics – SCM – zijn bedacht door het World Economic Forum, dat zichzelf omschrijft als de internationale organisatie voor publiek-private samenwerking. In combinatie met de SDG’s uit de Agenda 21 en 2030 van de VN stelt SCM de GPPP in staat om de hele aarde, al haar hulpbronnen en alles wat zich daarop bevindt, inclusief ons, in beslag te nemen.
Om ons te controleren worden we overgebracht naar een technocratie met de bio-veiligheidsstaat als het centrale controlemechanisme. Volksgezondheid is de nieuwe focus voor wereldwijde veiligheid en gecentraliseerde controle van het hele systeem is tot stand gekomen tijdens, en als gevolg van, de pseudopandemie.
Het nieuwe IMFS is ontworpen om onze bioveiligheidsverplichtingen te koppelen aan een Universeel Basisinkomen (UBI of soortgelijke betalingen door de staat), dat zal worden betaald met Digitale Valuta van de Centrale Bank (CBDC).
Dit zal onze gehoorzaamheid verzekeren, aangezien centrale banken AI-algoritmen zullen gebruiken, gecombineerd met bevolkingsmonitoring (track and trace, vaccinpaspoorten of een andere vorm van sociaal kredietsurveillancesysteem), om al onze transacties, gedragingen en bewegingen te monitoren en te controleren.
De gevreesde autoritaire klop op de deur zal worden vervangen door de gevreesde autoritaire pieptoon van een geweigerde pinbetaling. Als je met je geld geen eten kunt kopen, doet het er niet echt toe hoeveel je ervan hebt. Meedoen of verhongeren is een duidelijke mogelijkheid.
In de volgende artikelen gaan we dit “nieuwe abnormale” onderzoeken. Hoe het de inbeslagname van alles door bevoorrechte belanghebbenden kapitalisten inhoudt, terwijl de gekozen winnende bedrijven de grondstoffen van de aarde onder elkaar verdelen. Dit is het toppunt van het geplande “build back better” antwoord op de pseudopandemie.
Gedurende de gehele pseudopandemie heeft het Economisch Wereldforum (WEF) de leiding genomen bij de public relations over het geplande herstel. Hun “Great Reset” is niet meer dan het opnieuw verpakken van een idee dat honderden, zo niet duizenden jaren oud is.
Het is de zelfingenomen overtuiging dat sommige speciale mensen voorbestemd zijn, en daarom het recht hebben, om de rest van ons te leiden. Zij hebben geen enkel legitiem “democratisch” mandaat of zelfs maar steun van de bevolking nodig. Hun beweerde recht om te heersen is een dwingende vooronderstelling.
De WEF heeft het vermeende recht opgeëist om drie belangrijke gebieden van het wereldbeleid te sturen. Zij willen dit doen door de wereldleiders bij te staan bij het in goede banen leiden van “ontwrichtende veranderingen“.
Zij hebben zichzelf naar voren geschoven als de GPPP-frontorganisatie voor het beheer van de vierde industriële revolutie, het aanpakken van mondiale veiligheidsvraagstukken en het oplossen van de problemen van het mondiale gemeengoed. Het is belangrijk op te merken dat het WEF niet alleen staat in zijn ambities, maar eerder de belangrijkste voorvechters zijn van het bredere GPPP-beleidsplatform. Wij zullen ons concentreren op het derde gebied van hun zelfverklaarde autoriteit: de controle over een mondiaal gemeengoed.
De Verenigde Naties (VN) fungeren als beleidshub voor het GPPP. Het stelt de belanghebbenden in staat het door de denktanks geformuleerde beleid in te voeren in de ontluikende mondiale bestuursstructuur. De gewenste beleidsagenda’s kunnen worden vormgegeven en uiteindelijk worden doorgesluisd naar nationale en vervolgens lokale overheidsinstanties over de hele planeet.
In het septembernummer 2011 van “Our Planet” gaven de VN een beschrijving van de “mondiale gemeengoed” als “de gedeelde hulpbronnen die niemand bezit, maar waar al het leven op steunt”. In 2013 breidde het VN-systeemtaakteam dit uit en publiceerde “Global governance and governance of the global commons in the global partnership for development beyond 2015.“
Zij schreven:
Het internationaal recht onderscheidt vier mondiale gemeengoederen, namelijk de volle zee, de atmosfeer, Antarctica en de ruimte…Hulpbronnen die van belang of waarde zijn voor het welzijn van de gemeenschap van naties – zoals tropische regenwouden en biodiversiteit – zijn de laatste tijd opgenomen in de traditionele reeks van mondiale gemeengoederen…terwijl sommigen het begrip mondiaal gemeengoed zelfs nog ruimer definiëren, met inbegrip van wetenschap, onderwijs, informatie en vrede…Het beheer van de mondiale gemeengoederen kan niet worden uitgevoerd zonder mondiaal bestuur.”
Deze gewoonte om de definitie van het mondiale gemeengoed uit te breiden, heeft zich voortgezet. In april 2020 bood de door Rothschild gesteunde bank, de Global Environment Facility, een uitgebreidere lijst van de gedeelde hulpbronnen waar alle leven op steunt:
Om ons mondiale gemeengoed te beschermen… moet de mensheid nieuwe manieren van zakendoen ontwikkelen om transformationele veranderingen teweeg te brengen in voedsel-, energie-, stads-, en productie- en consumptiesystemen. Er zullen coalities nodig zijn die regeringen, bedrijven, financiers en burgers samenbrengen om dit doel te bereiken.
Die coalitie is het GPPP en de burgers worden er, via het maatschappelijk middenveld, alleen bij betrokken als zij ermee instemmen de overeengekomen beleidsagenda te bevorderen.
In december 2020 heeft de secretaris-generaal van de VN, Antonio Gutteres, het concept van het mondiale gemeengoed concreet ingevuld.
In een toespraak voor een publiek van Columbia University, de centrale academische instelling in de ontwikkeling van Technocracy, zei hij:
Eenvoudig gezegd, de toestand van de planeet is gebroken… menselijke activiteiten liggen aan de basis van onze afdaling naar chaos… het herstel van de pandemie is een kans… Het is tijd om de ‘groene schakelaar’ om te zetten. We hebben een kans om de wereldeconomie niet simpelweg te resetten, maar te transformeren…We moeten dit momentum omzetten in een beweging…
Alles is met elkaar verbonden – het mondiale gemeengoed en het mondiale welzijn…Dit betekent: Meer en grotere effectief beheerde natuurgebieden… Biodiversiteit-positieve landbouw en visserij…Steeds meer mensen begrijpen de noodzaak van hun eigen dagelijkse keuzes om hun ecologische voetafdruk te verkleinen en planetaire grenzen te respecteren…Van protesten op straat tot pleitbezorging online…Van klassikaal onderwijs tot gemeenschapsbetrokkenheid…Van stemhokjes tot werkplekken…
We kunnen niet terug naar het oude normaal…We hebben een blauwdruk: de 2030 Agenda, de Duurzame Ontwikkelingsdoelen en het Akkoord van Parijs over klimaatverandering…Nu is het tijd om de relatie van de mensheid met de natuurlijke wereld – en met elkaar – te transformeren.
Ook hier zien we de terugkerende thema’s van het GPPP. De planeet moet van ons worden gered, wij zijn een plaag die moet worden bestreden; Covid-19 is, zoals altijd, een kans om de wereldeconomie te transformeren; ons overleven en GPPP rentmeesterschap van het mondiale gemeengoed zijn één en dezelfde en alles moet worden getransformeerd.
Niet alleen de oceanen (alles wat zich daarin en daaronder bevindt), de atmosfeer (de lucht die wij inademen), Antarctica (het enige continent met een universeel gerespecteerd internationaal verdrag dat het beschermt) en het universum liggen voor het grijpen, de GPPP gierigheid houdt daar niet op.
Energie (alle natuurlijke hulpbronnen), alle productiviteit en ons levensonderhoud (de werkplek), biodiversiteit (ecosystemen en het leven op aarde), al het land (beheerde natuurgebieden), landbouw en visserij (al het voedsel), onze consumptie en ons gedrag (koolstofvoetafdrukken), waar we mogen bestaan (planetaire grenzen), onze politieke opvattingen en ons politieke systeem, onderwijs, de gemeenschappen waarin we leven en zelfs onze relaties, moeten allemaal worden gecontroleerd en getransformeerd door het GPPP.
De “mondiale gemeengoed” is GPPP afkorting voor alles. Al het leven, alle grondstoffen, al het land, al het water, de lucht, de sterren en wij allemaal. Het is hun bedoeling om over alles te heersen.
Het mondiale gemeengoed ligt niet vast. Andere aspecten van ons bestaan worden voortdurend toegevoegd. In juni 2021 schreef het WEF de Case for a Digital Commons. Telkens als ze iets anders in de lijst willen opnemen, gebruiken ze de taal van duurzame ontwikkeling. Het maakt niet uit dat dit rationeel nergens op slaat, het gaat erom het begrip te verkopen met de juiste buzz-words:
COVID-19 heeft het centrale belang van digitale technologie in ons leven belicht en versneld. Toch is het digitale ecosysteem een van de meest ongelijke en disfunctionele aspecten van ons collectieve leven. Hoe kunnen we een digitaal ecosysteem opbouwen dat een breed gedeelde participatie en welvaart garandeert? Wij stellen dat een andere kijk op technologie-infrastructuur als een digitaal gemeengoed de weg kan wijzen naar een inclusief en duurzaam ecosysteem met gedeelde sociale voordelen”.
Nu eisen zij de bevoegdheid op om het Internet en alle digitale communicatietechnologie te beheersen. We zien eens te meer dat de pseudopandemie de katalysator is voor deze transformatie en dat de overheid slechts de uitvoerende partner is voor de GPPP agenda. Wij zijn slechts de belastingbetalende melkkoeien die de bouw van het imperium zullen financieren:
In deze post-pandemische tijd van brede economische en sociale heroverweging en herschikking, kan een nadruk op het digitale gemeengoed de weg wijzen naar collectief herstel, solidariteit en vooruitgang. Regeringen zullen zich moeten inzetten voor een echte regulering van privaat gecontroleerde systemen… en voor financiering om een duurzaam ecosysteem van innovatie mogelijk te maken dat niet gebonden is aan durfkapitalisten of grote bedrijven.”
Het is werkelijk opmerkelijk dat een ziekte van de luchtwegen met een lage mortaliteit zo’n immense kans heeft geboden voor een wereldwijde transformatie.
De leidende figuren binnen het GPPP wisten dat COVID-19 niet echt een bedreiging vormde. In hun boek van juni 2020 COVID-19: The Great Reset, schreven de auteurs Klaus Schwab en Thierry Malleret dat de pseudopandemie was:
Een van de minst dodelijke pandemieën die de wereld de afgelopen 2000 jaar heeft meegemaakt….de gevolgen van COVID-19 in termen van gezondheid en sterfte zullen mild zijn…Het vormt geen existentiële bedreiging, noch een schok die decennialang zijn stempel zal drukken op de wereldbevolking”.
In het hart van deze inbeslagname van alles ligt het stakeholder kapitalisme. In december 2019 schreef Schwab What Kind of Capitalism Do We Want.
De “wij” waarnaar in die titel werd verwezen waren niet “wij” maar eerder de GPPP, hoewel het artikel ervan uitging dat we het allemaal eens waren over de definitie van de GPPP van wereldwijde problemen. Schwab schreef:
Stakeholder kapitalisme, een model dat ik een halve eeuw geleden voor het eerst voorstelde, positioneert privé-bedrijven als beheerders (trustees) van de maatschappij, en is duidelijk het beste antwoord op de sociale en milieu-uitdagingen van vandaag.”
Schwab’s gebruik van de term “trustee” is opmerkelijk. Het heeft een specifieke juridische definitie:
De persoon die is aangesteld, of bij wet is verplicht, om een trust uit te voeren; iemand aan wie een vermogen, belang of macht is toegekend, krachtens een uitdrukkelijke of stilzwijgende overeenkomst om het te beheren of uit te oefenen ten voordele of ten behoeve van een ander.”
Het is helemaal niet vanzelfsprekend dat onze samenleving aan mondiale ondernemingen wordt toevertrouwd. Velen van ons zouden het daar niet mee eens zijn en dat is een van de belangrijkste redenen waarom ons niets is gevraagd. Er is geen rechtvaardiging voor Schwab’s bewering.
Ik spreek alleen voor mezelf, maar ik durf te wedden dat de meeste mensen vinden dat mondiale ondernemingen in belangrijke mate bijdragen tot de sociale en milieu-uitdagingen waarmee we worden geconfronteerd. Waarom zou iemand geloven dat zij de vermeende oplossingen zouden moeten bepalen?
Schwab’s bewering is belachelijk. Toch is dit de eis van de stakeholder kapitalisten. Het is ook de basis voor de Duurzame Ontwikkelingsdoelen van de VN en hun beleidsplatforms Agenda 21 en 2030.
Ondanks hun beweringen van alwetendheid zijn de GPPP en hun belangrijkste voorstanders, zoals het WEF en het IMF, niet onfeilbaar. Het zijn ook maar mensen, die in de meeste opzichten niet anders zijn dan alle anderen op aarde.
Zij werken samen aan een enorme, zij het niet ongekende, wereldwijde inspanning. Veel mensen zijn gaan denken dat een operatie op deze schaal onmogelijk is. Waarom ze dat denken is moeilijk te zeggen.
We hebben al twee wereldoorlogen gehad die een vergelijkbare mate van internationale samenwerking vereisten. Misschien nog wel meer, als we bedenken dat hele bevolkingsgroepen bij deze collectieve inspanningen betrokken waren.
Er zijn veel mondiale ondernemingen die ingewikkelde internationale operaties uitvoeren. Deze omvatten wereldwijde logistiek, internationale financiering en grensoverschrijdende afstemming van regelgeving. Deze wereldwijde inspanningen steunen voor het overgrote deel op een hiërarchische, autoritaire managementstructuur. Slechts een paar directieleden hebben een overzicht over het hele systeem. Het GPPP berust op precies hetzelfde.
Maar omdat deze organisatie wordt geleid door gewone mensen, worden er fouten gemaakt. In september 2020 produceerde het WEF een promotievideo waarin vanuit hun perspectief werd gesteld dat “u niets zult bezitten en gelukkig zult zijn“. Dit werkte vreselijk averechts en was een PR-ramp. De video werd inderhaast neergehaald, te laat om de ware bedoeling van het GPPP te verhullen.
Het oorspronkelijke artikel, waarop de video was gebaseerd, is echter nog steeds te lezen. Het artikel is geschreven door de voormalige Deense minister van Milieu, klimaatactiviste en WEF “young global leader,” Ida Auken. In tegenstelling tot de meesten van ons is zij geen rechteloze kiezer. Ida is een zorgvuldig geselecteerde woordvoerster van GPPP.
De titel werd gewijzigd en een verklarende noot toegevoegd. Ida zei dat haar artikel niet bedoeld was om haar “utopie” te beschrijven en dat het de bedoeling was om de “voors en tegens” van een mogelijke nabije toekomst te onderzoeken:
Alles wat je als een product beschouwde, is nu een dienst geworden… Toen AI en robots zoveel van ons werk overnamen, hadden we opeens tijd om goed te eten, goed te slapen en tijd door te brengen met andere mensen… Af en toe erger ik me aan het feit dat ik geen echte privacy heb. Nergens kan ik heen en niet geregistreerd worden. Ik weet dat, ergens, alles wat ik doe, denk en droom wordt geregistreerd. Ik hoop alleen dat niemand het tegen me zal gebruiken… We hebben al die vreselijke dingen meegemaakt: levensstijlziektes, klimaatverandering, de vluchtelingencrisis, aantasting van het milieu, volledig dichtgeslibde steden, watervervuiling, luchtvervuiling, sociale onrust en werkloosheid. We hebben veel te veel mensen verloren voordat we beseften dat we het anders konden doen.”
Het aanbod van de GPPP is duidelijk. In ruil voor onderwerping aan hun wil en hun alleenheerschappij over alles (de wereldgemeenschap) zullen zij voor ons zorgen.
Waarom, is de voor de hand liggende vraag. Als zij alle grondstoffen van de aarde controleren, alles gratis is en AI en robots het meeste werk doen, waarom hebben zij ons dan nodig? Wat zit er voor hen in? In zo’n systeem zouden we niet langer nodig zijn. Het verlies van “veel te veel mensen” zou op zijn minst de erkenning van een veel kleinere wereldbevolking suggereren.
We moeten ook opmerken waarom de door Ida voorziene toekomst noodzakelijk wordt. Het is, net zoals we hebben gezien bij de COVID 19-kans, een antwoord op een reeks crises die aanleiding geeft om “dingen anders te doen“.
We zien nu al de gevolgen van de COVID-19-sluitingen en de economische vernietiging. Een aantal crisissen die de komende jaren zullen volgen, is een redelijke voorspelling.
Zoals Schwab opmerkte, was er geen existentiële dreiging. De rampen waarmee we waarschijnlijk zullen worden geconfronteerd, zullen het gevolg zijn van beleid dat wordt gepromoot door vertegenwoordigers van het GPPP, zoals de Wereldgezondheidsorganisatie, en niet van een ademhalingsziekte.
Het zou gemakkelijk zijn Ida’s overpeinzingen af te doen als de wensdromen van een ideoloog. Voor een deel is dat waarschijnlijk ook zo. Maar wanneer we kijken naar Agenda 21 en 2030 dringt een ongemakkelijk besef door.
De agenda voor duurzame ontwikkeling is weliswaar opgesteld in termen van milieuoverwegingen en schijnbaar humanitaire beginselen, maar de details van het voorgestelde beleid bieden een heel ander perspectief.
De ware gruwel van Ida’s visie is niet dat zij deel uitmaakt van de kleine kliek GPPP-vertegenwoordigers die zich inzetten voor de bouw van deze dystopische gevangenisplaneet, het is dat, in Agenda 21 en 2030, het beleidskader om haar toekomstbeeld werkelijkheid te maken al bestaat.
Vergis u niet, de GPPP is van plan elk aspect van de Aarde en ons leven te controleren. Dat is de transformatie waar ze naar toe werken en ze hebben de pseudopandemie gebruikt om die overgang in gang te zetten. Er is geen politieke oppositie tegen de GPPP. Ze zijn volledig realpolitik. Het enige wat ze nodig hebben, voor hun “oplossingen” om de val te sluiten, is onze medewerking.
In combinatie met de SDG’s zijn de GPPP, terwijl wij ons bezighouden met een ademhalingsziekte met een laag sterftecijfer, niet alleen begonnen met de bouw van het nieuwe mondiale monetaire en financiële stelsel, maar hebben ze dat ook deels voltooid.
Eenmaal geïnstalleerd zal dit hun staatsgreep voltooien en hen in staat stellen zich alles toe te eigenen, alles onder het mom van rentmeesterschap van het wereldwijde gemeengoed.
We zullen in deel twee onderzoeken hoe dit is gebeurd, en welke elementen nog nodig zijn om de diefstal te voltooien.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2021/04/21/horrornieuws-uit-davos-het-wereld-economisch-forum-zegt-dat-we-nooit-meer-teruggaan-naar-normaal/
