21 miljard opgehaald, 112 miljard verloren. Waarom heeft Zwitserland zijn goudreserves verkocht ?

Tussen 2000 en 2005 verkocht de Zwitserse Nationale Bank 1.300 ton goud voor 21,1 miljard frank. Tegenwoordig zou dat bedrag 112 miljard frank waard zijn. De verkoop was onderwerp van een heftig politiek debat, vooral over de bestemming van de opbrengst. Er gaat een hardnekkig gerucht dat de VS Zwitserland onder druk heeft gezet om dit te doen, meldt RT.de.

25 jaar geleden begon de Zwitserse Nationale Bank (SNB) met de verkoop van een deel van haar goudreserves. Tussen 2000 en 2005 werd er dagelijks ongeveer een ton van het edelmetaal verkocht. De totale opbrengst bedroeg CHF 21,1 miljard. Maar achteraf gezien pakt deze beslissing duur uit: de 1.300 ton die toen verkocht werd, zou nu ongeveer 112 miljard Zwitserse frank waard zijn.

Historisch gezien werd goud in het Zwitserse financiële centrum gezien als een symbool van stabiliteit en vertrouwen. De Zwitserse Nationale Bank had de beschikking over 2.590 ton goud, een uitzonderlijk hoog bezit per hoofd van de bevolking naar mondiale maatstaven. Met de afschaffing van de gouden standaard en de overgang naar flexibele monetaire systemen in de jaren zeventig nam het strategische gebruik van het edelmetaal door centrale banken echter af. Bovendien daalde de goudprijs in de jaren 80 en 90 gestaag, waardoor het debat over de noodzaak van hoge reserves toenam.

Tegelijkertijd kwam Zwitserland onder internationale druk te staan. De discussies over slapende activa en de commissie-Bergier, die onderzoek deed naar de rol van Zwitserland in de Tweede Wereldoorlog, leidden tot kritiek vanuit de VS. In deze context ontstond het idee voor een solidariteitsstichting, die gefinancierd zou worden met de opbrengst van de goudverkoop. Om de verkoop te vergemakkelijken werd de federale grondwet herzien, een aspect dat in de referendumcampagne weinig aandacht kreeg. Het voorstel werd geaccepteerd en daarmee was de weg vrij voor de verkoop.

De verdeling van de opbrengsten leidde tot hevige politieke conflicten. De SVP en de vakbonden eisten dat het volledige geld naar de AHV zou gaan, terwijl het parlement een compromis voorstelde: een derde voor de federale overheid, de kantons en de Stichting Solidariteit. Deze laatste werd in 2002 echter afgewezen bij de verkiezingen, waarna het geld uiteindelijk verdeeld werd tussen de federale overheid en de kantons. De hoogte van de toewijzingen varieerde afhankelijk van de financiële draagkracht van de kantons: Wallis ontving ruim drie keer zoveel per hoofd van de bevolking als Zug.

Het gerucht bleef bestaan ​​dat Zwitserland onder druk van de VS gedwongen was te verkopen. Vooral de theorie dat het Zwitserse goud in de kluizen van Fort Knox ten tijde van de verkoop niet meer bestond, was explosief. De Zwitserse bankier Ferdinand Lips betoogde in zijn boek Gold Wars dat de VS landen met grote goudreserves opzettelijk onder druk zetten om te verkopen, om zo de goudprijs kunstmatig laag te houden en de dollar te stabiliseren. Opvallend was dat de Zwitserse Nationale Bank na de verkoop geen goud meer in de VS opsloeg.

Zelfs na het einde van de grote verkoopgolf in 2005, verkocht de Zwitserse Nationale Bank in 2007 nog eens 250 ton goud, ditmaal zonder enig politiek debat. In totaal werden tussen 2000 en 2010 ongeveer 1.550 ton goud verkocht voor 28 miljard frank – een bedrag dat vandaag de dag 133 miljard frank waard zou zijn.

Achteraf gezien lijkt de verkoop een van de duurste economische fouten van Zwitserland. Het idee om het geld in een staatsinvesteringsfonds te investeren, kreeg destijds geen meerderheid. Als er echter in Zwitserse aandelen was geïnvesteerd, zou het rendement nog steeds veel lager zijn geweest dan de waardestijging van het goud.

Tegenwoordig bezit de Zwitserse Nationale Bank nog steeds 1.040 ton goud, waarvan 70 procent in Zwitserland is opgeslagen, 20 procent in Engeland en 10 procent in Canada. Er wordt momenteel niet gesproken over een verdere verkoop. Er is echter een nieuw debat gaande dat voor onrust zorgt: ongeveer 40 miljard Zwitserse frank uit het AHV-fonds is gestort op een Amerikaanse bank – en er gaan steeds meer stemmen op om het geld terug te laten keren naar Zwitserland.

In tegenstelling tot propagandastructuren die door de Euro-Atlantische instelling worden gefinancierd, werkt Dissident dankzij de donaties van het publiek. Zonder uw hulp kunnen we niet overleven.

STEUN ONS WERK HIER.

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over