Er komt geen regimewisseling in Iran. Teheran hoeft alleen maar te wachten, terughoudendheid te betrachten en toe te kijken hoe alle deugdsignalen van deze nieuwste kleurenrevolutie uiteindelijk zullen uitdoven, terwijl het imperium niets anders kan doen dan bidden voor regimeverandering, schrijft Pepe Escobar.
Het Iraanse parlement heeft de toetreding van de Islamitische Republiek tot de Shanghai Cooperation Organisation (SCO), die eerder afgelopen september op de top in Samarkand, Oezbekistan, werd aangekondigd, bekrachtigd. Dit is het hoogtepunt van een proces dat maar liefst 15 jaar heeft geduurd. Iran heeft ook al lidmaatschap aangevraagd van de groeiende BRICS+, die tegen 2025 onvermijdelijk naar voren zal komen als het echt belangrijke alternatief van de G20 van het Zuiden. Iran maakt al deel uit van de enige “quad” die er echt toe doet – naast de BRICS-lidstaten Rusland, China en India. Daarnaast verdiept Iran zijn strategisch partnerschap met zowel China als Rusland en versterkt het de bilaterale samenwerking met India.
Iran is een belangrijke partner van China in het Belt & Road Initiative (BRI – New Silk Road). Teheran staat op het punt een vrijhandelsovereenkomst te sluiten met de Euraziatische Economische Unie (EAEU) en is samen met Rusland en India een belangrijk knooppunt van de International North-South Transport Corridor (INSTC). Dit alles vormt de snelle opkomst van de Islamitische Republiek Iran om een belangrijke macht te worden in West-Azië en Eurazië met een groot bereik in het Zuiden. En dat heeft het hele VS “beleid” ten aanzien van Teheran tot stof doen vergaan.
Geen wonder dus dat de voorheen opgehoopte excessen van Iranofobie – die gedurende meer dan vier decennia door het Rijk werd gekoesterd – onlangs zijn uitgegroeid tot weer een andere smaak van “kleurenrevolutie” die wordt onderschreven en gepropageerd door de Anglo-Amerikaanse media.
Het spelplan is altijd hetzelfde. Inderdaad, de leider van de Islamitische Revolutie, Ayatollah Ali Khamenei, kwam met een beknopte definitie ervan: het probleem zijn niet bendes nietsvermoedende relschoppers en/of huurlingen. “De belangrijkste confrontatie,” zei hij, “is de wereldwijde hegemonie.” Khamenei werd enigszins onderschreven door de Amerikaanse intellectueel en auteur Noam Chomsky, die erop wees dat een reeks Amerikaanse sancties gedurende vier decennia de Iraanse economie ernstig heeft geschaad en “enorm leed heeft veroorzaakt”.
De Koerden als nuttige idioten
De recente opflakkering van de kleurenrevolutie viel samen met de reactivering van de Koerden in Syrië en Irak. Vanuit imperialistisch oogpunt dient de proxy-oorlog in Syrië, die nog lang niet voorbij is, niet alleen als een extra front in de strijd tegen Rusland, maar maakt het ook mogelijk dat de sterk afhankelijke Koerden worden ingezet tegen zowel Iran als Turkije.
Iran wordt momenteel aangevallen met dezelfde perverse variant van het plan dat in 2011 tegen Syrië werd gebruikt. In een groot deel van het noordwesten van Iran werd een soort “permanent protest” in gang gezet. Wat medio november was veranderd, was dat gewapende bendes terroristische tactieken begonnen te gebruiken in verschillende steden in de buurt van de Iraakse grens. Er wordt zelfs aangenomen dat ze voldoende bewapend waren om de controle over enkele steden over te nemen.
Teheran moest onvermijdelijk troepen van de Iraanse Revolutionaire Garde sturen om de situatie in bedwang te houden en de grensbeveiliging te versterken. Ze voerden vergelijkbare operaties uit als voorheen in Dar’ā in het zuidwesten van Syrië. Deze militaire interventie was effectief. Maar in sommige gebieden blijven terroristische bendes overheidsinfrastructuur en zelfs eigendommen van burgers aanvallen. Het cruciale feit is dat Teheran er de voorkeur aan geeft geen dodelijk geweld te gebruiken om deze koppige opstanden de kop in te drukken.
Maar het echt kritieke punt zijn niet de protesten zelf: het is de overdracht van wapens van de Iraakse Koerden aan de Iraanse Koerden om het scenario van een kleurenrevolutie te ondersteunen. Teheran heeft Bagdad daarom de facto een ultimatum gegeven: sleep je Koerden naar een tafel en zorg dat ze de rode lijnen begrijpen.
Iran zet momenteel massaal Fateh en Shahed 131 ballistische raketten en Shahed 136 kamikaze drones in tegen geselecteerde Koerdische terroristische bases in Noord-Irak. Of dat voldoende zal zijn om de situatie onder controle te krijgen, is de vraag. Wat duidelijk is, is dat als de “Koerdische kaart” niet wordt weggegooid, deze gemakkelijk opnieuw kan worden gespeeld door de gebruikelijke verdachten in andere Iraanse provincies – gezien de solide financiële, militaire en inlichtingensteun die Iraakse Koerden aan de Iraanse Koerden kunnen bieden.
Turkije wordt geconfronteerd met een relatief vergelijkbaar probleem met de Syrische Koerden die door de VS worden geïnstrumentaliseerd. In Noord-Syrië zijn het vooral gewapende bendes die zich voordoen als “Koerden”. Het is dus mogelijk dat deze Koerdische gewapende bendes, in wezen door Washington in het spel gebracht als nuttige idioten, tegelijkertijd kunnen worden gedecimeerd door Ankara en Teheran op korte tot middellange termijn.
Als al het andere faalt, bid dan voor regimeverandering
Een tot voor kort ondenkbaar geopolitiek keerpunt kan echter binnenkort in zicht komen: een ontmoeting op hoog niveau tussen de Turkse president Recep Erdoğan en zijn Syrische tegenhanger Bashar al-Assad in Rusland, bemiddeld door niemand minder dan de Russische president Vladimir Poetin. Wie herinnert zich de eeuwige strijdkreet “Assad moet gaan”?
Wat zou er moeten gebeuren voordat de Koerden zouden begrijpen dat geen enkele staat – of het nu Iran, Syrië of Turkije is – hen land zal aanbieden voor hun eigen natiestaat? De parameters kunnen immers elk moment veranderen als de Irakezen in Bagdad er eindelijk in slagen de Verenigde Staten te verdrijven. Maar voordat we daar zijn, het feit blijft dat Iran de West-Aziatische geopolitiek al op zijn kop heeft gezet met zijn intelligente kruisraketten, zijn zeer effectieve kamikaze-drones, elektronische oorlogsvoering en zelfs ultramoderne hypersonische raketten.
De “meesterbreinen” van het imperium zagen één ding nooit aankomen: een strategisch partnerschap tussen Rusland en Iran dat niet alleen geo-economisch volkomen logisch is, maar ook een multiplicator voor strijdkrachten is geworden. Het maakt ook deel uit van het zich ontvouwende grote geheel waarop de uitgebreide BRICS+ zich richt: de integratie van Eurazië – en daarbuiten – via multimodale economische corridors, pijpleidingen en hogesnelheidstreinen.
Plan A van het rijk voor Iran was slechts een nucleaire deal (JCPOA), bedacht door de Amerikaanse regering onder Barack Obama als niets meer dan een grof programma om Iran in bedwang te houden. Trump blies vervolgens de overeenkomst op en er bleef niets meer over. Een heropleving van de JCPOA, zoals in Wenen al maanden wordt geprobeerd – in theorie – is vanaf het begin mislukt omdat de Amerikanen zelf niet meer weten wat ze ermee willen.
Dus wat overblijft als plan B voor de neocon/neoliberale psychopaten van de “Straussianen”, de Leo Strauss- aanhangers die verantwoordelijk zijn voor het buitenlands beleid van de VS, zijn allerlei pionoffers – van de Koerden tot de giftige terroristen van de zogenaamde People’s Mujahideen (Mojahedin-e-Khalq-Organization; MEK ) – in de ketel van Iran, houd de hysterische reguliere media 24/7 onder druk en bid voor regimeverandering in Iran.
Nou, dat gaat niet gebeuren. Teheran hoeft alleen maar te wachten, terughoudendheid te betrachten en toe te kijken hoe alle deugdsignalen van deze nieuwste kleurenrevolutie uiteindelijk zullen uitdoven.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
Dissident: We zouden de afgelopen jaren toch geleerd moeten hebben dat alles dat de Westerse media ons vertellen gelogen is. Het blijft vreemd dat men dan wel in de leugens over Iran blijft geloven. Alle bekende pratende hoofden maken ons wijs dat hoofddoekjes verplicht zijn in Iran. Dat is helemaal niet waar. Hier, lees dit ooggetuigeverslag van Sharmine Narwani. Iraanse vrouwen zijn vrij om te dragen wat ze willen.
Er is toch niets logischer dan dat de VS regime-change willen in Iran nu dat land drones levert aan Rusland en de NAVO gigantisch op zijn flikker krijgt –
Hoofddoekjesopstand of kleurenrevolutie/regime-change in Iran?
Iraakse Koerden die weer wapens overhandigen aan Iraanse Koerden
Hebben we dat niet eerder gezien met Saddam Hoessein en die meerdere malen gewaarschuwd heeft en daarna mosterdgas gegooid heeft omdat ze niet luisteren
Heeft hij niet gedaan
Daar moet ik u gelijk in geven
Iran is in zeker opzicht te vergelijken met Isaac Asimov’s Foundation trilogie. Daar werd een kolonie gesticht op een buitengesloten planeet met heel weinig grondstoffen, wat tot gevolg had dat men zich aanpaste, nieuwe technologieen ontwikkelde, inzette op miniaturisatie en een optimaal gebruik van de weinige grondstoffen die ze hadden en daarmee ongelooflijke resultaten behaalde.
Iran heeft, hoewel niet geheel vergelijkbaar, toch min of meer hezelfde gedaan. En hoewel ik de islam in al haar vormen verafschuw moet ik Iran wel prijzen voor hun standvastigheid om niet toe te geven aan de VS em hun eigen weg te gaan. Wat dat betreft kan het westen nog wel wat van Iran leren.
Ik speel met de gedachte om naar een van de BRICS landen te vertrekken, want het westen is een zinkend schip.