Artikel van Alexander Dugin, dat hij een paar uur voor de moordaanslag had gepubliceerd.
Over de filosofische betekenis van SMO.
SMO is onlosmakelijk verbonden met een concept als het “einde van de geschiedenis”. En niet alleen omdat Francis Fukuyama, die de beroemde tekst “Het einde van de geschiedenis” schreef, vanaf de allereerste dag van de NWO actief deelnam aan de ideologische strijd tegen Rusland aan de kant van de Oekraïense nazi’s en zich zelfs persoonlijk aansloot bij een terroristische organisatie (Bellingcat*), die overigens probeerde een militair vliegtuig in Rusland te kapen. Hoewel dit feit op zichzelf al veelzeggend is. Rusland staat in feite lijnrecht tegenover het globalisme, het “liberale totalitarisme” waarover president Poetin openlijk heeft gesproken, en dit is een ideologie, en “het einde van de geschiedenis” speelt een fundamentele rol in de structuur ervan.
Ik denk dat het status quo-regime in Rusland theoretisch niet langer dan zes maanden kan duren. Het wanhopige verzet van het Atlantisch-Nazistische regime in Kiev dwingt Rusland tot essentiële – kardinale – interne veranderingen. Structureel, ideologisch, personeel, institutioneel, strategisch.
Wat aanvaardbaar was zonder SMO is onaanvaardbaar onder de voorwaarden van SMO – vooral met een lange SMO die niet zal eindigen.
De verscherpte aanvallen op de Krim, de pogingen om Zaporozhye met kernwapens aan te vallen, de aankondiging van een tegenaanval op Kherson, de hardnekkige weigering van Zelenski om compromissen te sluiten, de volharding van het Westen om alle betrekkingen met Rusland te verbreken – dit zijn allemaal tekenen dat de andere partij heeft besloten tot het einde toe stand te houden. Dit is begrijpelijk: Rusland heeft inderdaad (en dit is geen propaganda) het Westen als beschaving uitgedaagd.
Dus ook wij zullen tot het einde moeten gaan.
De opperbevelhebber zei: “We zijn nog niet eens begonnen.”
Nu moeten we beginnen. We moeten het doen, of we het leuk vinden of niet.
In de eerste zes maanden waren wij in staat – en dit is een feit – onze eigen SMO uit te voeren zonder iets fundamenteel te veranderen in Rusland zelf. Tot dusver zijn de veranderingen slechts cosmetisch van aard, en zelfs de volstrekt irrelevante en overbodige verkiezingen zijn volgens schema besloten. Alsof er niets gebeurt. Maar het gebeurt echt.
Het regime van maximaal comfort (aangepast aan noodsituaties) en de handhaving van het oude systeem – “oorlog door slaap” – moet op een dag worden verlaten.
Ik denk dat tegen het begin van de herfst het besef van de noodzaak om het land op een nieuwe weg te zetten, wel duidelijk zal zijn.
Het zal nog zes maanden duren voordat men zich bewust wordt van de “onomkeerbaarheid van het onomkeerbare” en de inerte voortzetting van het oude.
En het zal niet lang meer duren tot 24 februari 2023.
Ik kan begrijpen dat de regering gewend is te regeren zoals zij dat – min of meer doeltreffend – 22 jaar lang heeft gedaan. Maar die tijd is voorbij. De SMO heeft dit alles al veranderd. De vraag is nu niet meer of de regering verandering wil of niet. En vooral patriottisch – conservatief-revolutionair, als je wilt. Dergelijke veranderingen zijn eenvoudigweg onvermijdelijk – zelfs als wij ons tot de dood ertegen verzetten, zullen wij ze niet langer dan zes maanden kunnen uitstellen. En daarna komt het toch wel.
De SMO is nu belangrijker dan macht – in zijn subjectieve dimensie. Het regime van de geschiedenis zelf is onomkeerbaar veranderd door de komst van de SMO: er is een nieuwe ontologische vector ontstaan die niet door een arbitraire regel of een willekeurig decreet kan worden ontbonden. De machtige krachten van de geschiedenis zijn in het spel gekomen, de tektonische platen zijn verschoven.
Het oude regime moet zijn doden begraven. Een nieuw Russisch tijdperk is aangebroken. Niet te stoppen.
Bron: AGDCHAN via Pepe Escobar
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
Bomaanslag op Alexander Doegin in Moskou – Dochter komt om, Doegin zat niet in de auto
Dugin zegt het zoals het is: de internationale samenzweerders zetten Rusland het mes op de keel: “Onvoorwaardelijke overgave, wij nemen uw gebied stap voor stap over, of het is oorlog!”
Dugin zegt: we hebben geen keuze, we moeten vechten, anders gaat het 1000-jarige Viking-Russische Rijk voor eeuwig ten onder.
Советский Союз het is een land met betere normen en waarden, we konden er nog wat van leren als we ons eens open, respectvol en vriendelijk zouden opstellen. Russische mensen zijn rijk aan cultuur, tradities en gastvrijheid en willen net als wij een vredig leven. Helaas is de westerse politiek niet in staat enige moraal en menselijke waarden te tonen.
Eens, op individuele basis. Echter, op collectieve basis is het een land gedomineerd door oligarchen (zoals alle landen in de rest van de wereld). Putin is slechts voorzitter van de club oligarchen daar.
Het punt; er wordt geredeneerd in nationale krachten (en de strijd ertussen) alsof dit de standaard. De werkelijke standaard van zelfbeschikking komt in het machtsspel niet voor.
Dit is toe te schrijven aan de onwetendheid van het kiesvolk m.b.t. macht en kracht en de onwilligheid van degenen die het spel doorgronden zich te organiseren.