Een Libanese taalkundige die al 30 jaar in Zweden woont, gelooft dat het land, net als Libanon in de jaren zestig, zich in de accumulatiefase bevindt – die vóór het uitbreken zelf – van een etnisch geconditioneerde burgeroorlog.
Joseph Faouk is een Libanese taalkundige die gespecialiseerd is in Semitische talen. Hij heeft 30 jaar in Zweden gewoond en heeft gedurende deze jaren op een tolkschool gewerkt en Arabisch gedoceerd aan verschillende universiteiten.
Bij Riks voert hij een gesprek met de presentator over het onderwerp: Welke risico’s nemen onze politici als ze strijden voor multiculturalisme in Zweden?
Faouk stelt in de discussie dat het huidige Zweden zich in een staat van “Libanonisering” bevindt – de tegenstellingen tussen verschillende culturen die “niet vreedzaam met elkaar verenigbaar zijn” escaleren op weg naar een uitbraak van oorlog.
Volgens Saouk heeft Zweden, net als Libanon in de jaren zestig, in relatief moderne tijden in veel opzichten goed gefunctioneerd. De welvaart heeft gezegevierd en heerst nog steeds in grote mate. Hij benadrukt dat de burgeroorlog die in het begin van de jaren zeventig in Libanon uitbrak, diep geworteld was in tegenstellingen die zich in de loop van vele jaren geleidelijk opstapelden – tot een punt waarop alles uiteindelijk instortte. Saouk is echter van mening dat de oorlog eigenlijk al lang voor de eigenlijke uitbraak begon, en dat Zweden zich hier vandaag bevindt.
Multiculturalisme – “een verkoudheid” en “een missie“
Paus Johannes Paulus II pleitte voor een visie op multiculturalisme in Libanon als “een roeping” of “een missie” voor christenen. Volgens Saouk negeerde hij de feitelijke verschillen tussen verschillende etnische groepen in het land – en legde hij tegelijkertijd een onredelijke verantwoordelijkheid op de schouders van zijn eigen groep. Op dezelfde manier, begrijpen we, proberen Zweedse politici tegenwoordig de zware verantwoordelijkheid voor de onmogelijke “integratie” bij de Zweden te leggen.
Een andere overeenkomst tussen de twee landen waar de taalkundige naar verwijst, is dat “orkest” (de media) dat “zo luid speelt en de werkelijkheid overstemt“. Wat er ook gebeurt in de samenleving, het speelt zijn vooraf bepaalde verhaal uit en presenteert zijn vervalsing van de werkelijkheid.
Geen gelijkheid voor de wet
Een derde overeenkomst die Saouk tussen de twee landen vindt, is het ontbreken van een rechtssysteem dat gelijkelijk van toepassing is op verschillende groepen. In Zweden worden Zweden die misdaden begaan meestal voor de rechter gebracht. Tegelijkertijd komt het steeds vaker voor dat de politie, wanneer immigranten misdaden plegen, niet tegen hen ingrijpt. In plaats daarvan wordt hier een “dialoog” tot stand gebracht met bijvoorbeeld een gebiedsmoskee – om een vertrouwenspersoon te overtuigen de criminelen te beïnvloeden in een richting die hen in de toekomst minder snel tot het plegen van misdaden maakt.
Saouk is van mening dat Zweden vanuit het huidige juridische perspectief een “tweekoppige staat” is, gecamoufleerd als een eenhoofdige, en hij vergelijkt dit met het dubbele rechtssysteem van Syrië, bestaande uit een burgerlijk recht en een familierechtelijk deel. In beide systemen is er een verschil voor de wet. Hoe u door het rechtssysteem wordt behandeld, wordt bepaald door uw groepslidmaatschap.
Op de laatste vraag of hij gelooft dat de tegenstellingen tussen verschillende etnische groepen in het huidige Zweden überhaupt kunnen worden overbrugd, antwoordt de Libanese taalkundige Faouk stellig nee.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
En een tijdje daarna, de rest van Europa.
Vergeet niet: de moslims zijn veel beter bewapend.
Criminelen hebben altijd wapens, namelijk.
Wel of geen verbod, wel of geen 2nd amandement.
Als je in de media de veroordeling van een misdadiger leest, wordt de etnische afkomst van de dader dikwijls verzwegen, maar van de strafmaat kan je meestal direct afleiden wat voor dader het is:
Een loodzware straf voor een futiele overtreding: de dader is iemand van ons.
Een symbolische tik op de vingers, of een doorverwijzing naar de hulpverlening voor een moord of een gelijkaardige zware misdaad: de dader is een vreemdeling.
Als je wat verder zoekt naar de identiteit van de dader, blijkt deze regel bijna altijd uit te komen.
Is er een wet die zegt dat de vreemdelingen bijna straffeloos mogen doen wat ze willen? Nee natuurlijk niet. Het zijn de rechters, die bijna allemaal extreem linkse activisten zijn, die dat zelf zo beslissen.
Moet jij eens in hun landen proberen.
Dan ga je naar de galg .
Deze fake moslims,gewoon oprotten uit europa
aantal van die moslims verkrachten/mishandelen vrouwen,
dezelfde straf opleggen die ze daar krijgen, dan gaan hun naar de galg
Zweden zal maar een begin zijn.