Oorlog Rusland-NAVO over Oekraïne wordt steeds onvermijdelijker

De Russische president Vladimir Poetin heeft gewaarschuwd dat het Westen de “rode lijnen” van zijn land niet serieus neemt en dat de VS en zijn bondgenoten op het punt staan een gevaarlijk conflict met ‘s werelds grootste kernmacht in te slaapwandelen.

Rode lijnen gaan over afschrikking. Het doel van het trekken ervan is om cruciale veiligheidsbelangen kenbaar te maken en de ernstige gevolgen die daaruit zouden voortvloeien indien deze zouden worden ondermijnd. In wezen zijn de ultimatums van Moskou bedoeld om het Westen ervan te weerhouden een gevaarlijke misrekening te maken, schrijft Glenn Diesen.

Afschrikking berust op de drie C’s: vermogen, geloofwaardigheid en communicatie. Rusland heeft het militaire vermogen om op te treden als zijn rode lijnen worden overschreden, het heeft blijk gegeven van geloofwaardigheid wat betreft zijn bereidheid om op te treden bij bedreigingen, en het weet dat de details duidelijk moeten worden gecommuniceerd om te voorkomen dat het Westen verkeerde stappen zet die een krachtige reactie nodig zouden maken. Het zwakke punt in de rode lijnen is echter het huidige gebrek aan details over wat er zou gebeuren als een andere natie een stap te ver zou gaan.

De “salamitactiek” van de NAVO

Rode lijnen moeten specifiek zijn, omdat zij een tegenbeweging vormen tegen de trage sluipgang van het westerse buitenlandse beleid, dat gebruik maakt van “salamitactieken”. Zoals de naam al suggereert, houdt deze verovering in door het afsnijden van dunne plakjes. Geen enkele actie is zo schandalig dat ze het voorwendsel voor een oorlog vormt, maar op een dag draai je je om en realiseer je je hoeveel terrein je hebt verloren.

Salamitactieken zijn een aantrekkelijke optie voor expansionistische actoren zoals de NAVO, die beperkte en zich herhalende uitbreidingen nastreeft om geleidelijk nieuwe realiteiten op de grond te creëren. Dergelijke tactieken vermijden snelle escalatie en dempen de tegenstand van zowel tegenstanders als bondgenoten, aangezien klachten belachelijk kunnen worden gemaakt en de reactie van de tegenstanders als disproportioneel kan worden bestempeld.

De NAVO is een meester in salamitactieken. Aanvankelijk beloofde het blok dat het geen centimeter zou uitbreiden naar het oosten. Daarna werd het Partnerschap voor de Vrede opgericht en aan de Russen verkocht als een alternatief voor uitbreiding, hoewel het uiteindelijk een opstapje werd naar uitbreiding door de strijdkrachten in Centraal- en Oost-Europese staten op één lijn te brengen met de NAVO-normen.

Het blok werd in 1999 uitgebreid met Polen, Hongarije en Tsjechië, hoewel werd gesuggereerd dat dit alleen het machtsevenwicht niet drastisch zou veranderen. Bovendien probeerde het Westen de Russische bezorgdheid weg te nemen door de oprichting van de NATO-Russia Founding Act on Mutual Relations, Cooperation, and Security, die garandeerde dat er geen “permanente stationering van substantiële gevechtstroepen” in de nieuwe lidstaten zou zijn. Spoel een paar jaar vooruit en nog eens 11 landen waren tot het blok toegetreden, er waren geen pretenties meer over het nakomen van de Founding Act omdat militaire bases en raketten werden ontwikkeld in Polen en Roemenië, en de NAVO haar ogen had gericht op Oekraïne.

De illegale invasie van de NAVO in Joegoslavië verliep ook volgens de gebruikelijke salamitactiek. Na de invasie kreeg de NAVO enige juridische dekking en impliciete Russische instemming door in juni 1999 een VN-mandaat te verkrijgen voor de bezetting van Kosovo onder de specifieke voorwaarde dat de territoriale integriteit van Joegoslavië zou worden gehandhaafd. De bezetting werd echter gebruikt om de realiteit ter plaatse te veranderen, en in 2008 erkende de meerderheid van de lidstaten de onafhankelijkheid van Kosovo, wat in strijd was met het internationaal recht.

Ook het NAVO-raketafweersysteem was een schoolvoorbeeld van salamitactiek. In 2007 bespotte de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice de Russische bezorgdheid over de stationering van 10 onderscheppingsraketten in Oost-Europa als “puur belachelijk, en iedereen weet dat”. Binnen een paar jaar was het aantal geplande onderscheppingsraketten echter gestegen tot enkele honderden. De voorstellen van de NAVO om met Rusland samen te werken om de bezorgdheid van Moskou weg te nemen, waren erop gericht de tegenstand te verminderen en tegelijk een ander mes te zetten. De voormalige Amerikaanse minister van Defensie Robert Gates bevestigde in zijn memoires dat de VS “gewoon tijd aan het rekken waren met de raketafweer. De Russen herkenden dat ze voor een voldongen feit werden gesteld.”

Rode lijnen gaan salamitactieken tegen door duidelijk te maken dat zelfs een kleine stap voorbij een punt een grote reactie teweeg zal brengen. Maar rode lijnen winnen vaak aan geloofwaardigheid juist omdat ze buiten proporties lijken – bijvoorbeeld, zouden de NAVO of Rusland echt een nucleaire oorlog riskeren over Oost-Oekraïne? Maar, zoals Poetin in maart 2014 in zijn toespraak over de hereniging van de Krim verklaarde: “Rusland bevond zich in een positie waaruit het zich niet kon terugtrekken. Als je de veer helemaal tot aan zijn limiet samenperst, zal hij hard terugknappen. Dat moet je altijd onthouden.”

Rode lijnen in Oekraïne

De NAVO en Rusland lijken nu zeker af te stevenen op een oorlog in Oekraïne. Elke ontmoeting, elk telefoongesprek en elke top resulteert in de toezegging dat er “geen alternatief is voor het Akkoord van Minsk”. In het akkoord van Minsk worden twee partijen genoemd die met elkaar in conflict zijn, Kiev en Donbass, en de eerste actie die moet worden ondernomen is de onmiddellijke totstandbrenging van een dialoog tussen hen om de grondwetswijzigingen uit te werken die Donbass autonomie zouden verlenen. Kiev heeft echter in niet mis te verstane bewoordingen verklaard dat het niet met Donbass zal praten en het akkoord dus niet zal uitvoeren, en de NAVO-mogendheden hebben laten blijken dat zij niet van plan zijn Kiev ertoe te bewegen zich aan het akkoord te houden. Als het akkoord wordt verworpen en er geen alternatief wordt gevonden, dan wordt oorlog de enige mogelijke uitkomst.

Zonder werkelijk van plan te zijn het akkoord uit te voeren, heeft de NAVO in plaats daarvan druk uitgeoefend om de realiteit ter plaatse te veranderen. In de afgelopen zeven jaar hebben westerse landen Rusland sancties opgelegd en Oekraïne hulp en wapens geleverd. In maart en april begon Oekraïne zijn troepen aan de ene kant van Donbass te mobiliseren ter voorbereiding op een militaire oplossing, die werd afgeschrikt door een Russische militaire opbouw aan de andere kant van Donbass. Oorlog werd voorkomen doordat Biden contact opnam met Poetin en opriep tot een deëscalatie, waarbij hij de gebruikelijke loze inzet van Washington voor de overeenkomst verkondigde.

Zoals altijd gaat de stapsgewijze uitbreiding door. De NAVO-landen vragen Kiev niet om een dialoog aan te gaan met Donbass in overeenstemming met het akkoord van Minsk, maar dringen er nu op aan dat dit slechts een conflict is tussen Oekraïne en Rusland. Ondertussen hebben de VS aangekondigd dat de deur openstaat voor het NAVO-lidmaatschap van Oekraïne. De lidstaten negeren of steunen de drone-aanvallen van Kiev en andere aanvallen op Donbass. Westerse oorlogsschepen en -vliegtuigen patrouilleren steeds dichter langs de Russische Zwarte Zeegrenzen, en Westerse soldaten worden naar Oekraïne gestuurd voor trainingsmissies die als “struikeldraden” kunnen worden gebruikt die het hele blok in een oorlog kunnen meeslepen als Rusland ingrijpt. In het middelpunt van dit alles staat de Oekraïense president Volodymyr Zelensky, die steeds stoutmoediger wordt om Donbass aan te vallen met de verwachting van NAVO-steun.

Rusland heeft rode lijnen getrokken tegen verdere NAVO-salamitactieken. Aangezien deze rode lijnen echter nog steeds niet worden gerespecteerd, lijkt oorlog steeds onvermijdelijker te worden.

Ik wens het Evil Empire veel succes:

https://twitter.com/cigarettesnrome/status/1461358647385022481

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:

Volgende halte apocalyps? Het verlangen naar glorie van de regering-Biden zou de derde wereldoorlog kunnen betekenen