Duitsland: Slechts 3,4 procent van intensive care patiënten had Corona in 2020

0

Het percentage patiënten met de diagnose COVID-19 in ziekenhuizen in Duitsland was veel lager dan algemeen werd aangenomen, zo blijkt uit een verslag van het Leibniz-Institut für Wirtschaftsforschung. Het is gemaakt in opdracht van het Federale Ministerie van Volksgezondheid, meldt Reitschuster.

Volgens het rapport hebben alle patiënten met de diagnose COVID-19 in 2020 1,93 miljoen dagen in Duitse ziekenhuizen doorgebracht. Als je ze afzet tegen het aantal ziekenhuisdagen van alle patiënten, 101,02 miljoen, krijg je 1,9 procent. Met andere woorden, iets minder dan twee procent. De arts Gunter Frank, die de gegevens, die maandenlang weinig of geen aandacht kregen, ontdekte en onder de aandacht bracht, noemt deze twee procent een “schandalig cijfer”: “En die worden geacht de ziekenhuizen aan de rand van de afgrond te hebben gebracht? Elk jaar worden er patiënten in het ziekenhuis opgenomen met infectieuze aandoeningen van de luchtwegen van deze omvang”. Zelfs toen het aantal Corona-patiënten het hoogst was, in de tweede helft van december, bedroeg het nog maar amper 5 procent van alle bedden.

Dit ongelooflijke cijfer vond nauwelijks weerklank in de media. Ik bracht het gisteren ter sprake op de persconferentie van de Bondsregering en vroeg Spahns woordvoerder Sebastian Gülde naar deze cijfers. Zijn antwoord: “Ik moet nu heel eerlijk bekennen: Ik weet niet in welke context deze cijfers nu worden genoemd en of zij ook in een dergelijke context voorkomen. Daarom zou ik ze later moeten indienen.

De federale regering kondigt op federale persconferenties vaak zogenaamde “aanvullende bijdragen” aan, die vervolgens niet worden geleverd, maar deze keer was er wel degelijk een. En het was nogal wat. Dat is de reden waarom ik het hier volledig documenteer:

Geachte heer Reitschuster,
Op de persconferentie van de regering van gisteren stelde u de volgende vraag: Volgens een rapport van het Leibniz Institut für Wirtschaftsforschung, dat in opdracht van de BMG zelf is opgesteld, bedroeg het aandeel patiëntendagen met de diagnose COVID-19 in ziekenhuizen in 2020 1,9 procent. Volgens de federale regering stonden de ziekenhuizen op het punt overbelast te raken door COVID-19. Hoe past dit in elkaar?
Ik kan hier de volgende informatie aan toevoegen:
In het rapport van het adviescollege ex artikel 24 KHG (Analyses van de prestaties van ziekenhuizen en het compensatieforfait in de Corona-crisis) van 30 april 2021 staat dat in 2020 1,9% van de bedden in totaal en 3,4% van de bedden op de intensive care bezet waren door COVID-19-patiënten in ziekenhuizen die factureren volgens forfaitaire tarieven per geval (p. 9f. van het rapport). Dit zijn gemiddelde bezettingscijfers die geen gedifferentieerde uitspraken over regionale of temporele bedbezetting bevatten. Deze gemiddelde bezettingscijfers sluiten niet uit dat er in bepaalde regio’s en gedurende een beperkte periode sprake is geweest van overbelasting van ziekenhuizen. Dit was bijvoorbeeld het geval in Saksen in december 2020, zodat COVID 19-patiënten naar ziekenhuizen in Berlijn en Mecklenburg-Vorpommern werden overgebracht om de intensive care-afdelingen en vooral de beademingsplaatsen in de Saksische ziekenhuizen te ontlasten. Niet in de laatste plaats om deze reden hebben de Bondsregering en de deelstaten samen met intensive care-artsen het zogenaamde klaverbladconcept ontwikkeld, waarmee COVID 19 intensive care-patiënten uit regio’s met een hoge infectiegraad in geval van nood op korte termijn kunnen worden overgebracht naar minder zwaar getroffen regio’s. De federale regering heeft overigens niet beweerd dat er sprake is van een nationale en permanente overbelasting van ziekenhuizen als gevolg van de pandemie.
Met vriendelijke groet
Sebastian Gülde

In feite heeft de federale regering nooit expliciet beweerd dat er sprake is van “een wijdverspreide en permanente overbelasting van ziekenhuizen als gevolg van de pandemie”. Maar het heeft, in duet met de media, deze indruk gewekt, althans bij velen, door middel van hints en halve tonen.

Lees meer
60% van Omicron ziekenhuisopnamecijfers waren onjuist geeft Canada's hoofdarts toe

Het feit dat zelfs in bedden op de intensive care de bezetting van COVID-19-patiënten veel lager was dan algemeen wordt aangenomen, is een nieuw facet – dat blijkbaar tot nu toe zelfs bij het kritische publiek door de mazen van het net is geglipt. Tenminste voor een groot deel. Men moet dit in gedachten houden: De drastische Coronamaatregelen met hun verstrekkende gevolgen en massale inperkingen van de grondrechten werden immers in de eerste plaats gerechtvaardigd door de situatie in de ziekenhuizen in het algemeen en die op de intensive care in het bijzonder. Degenen die de media volgden, kregen vaak de indruk dat een groot deel van de patiënten daar besmet was met Corona. En dan, berekend over het Corona jaar 2020, was het slechts 3,4 procent. Dat er individuele brandhaarden en problemen waren, zoals ik zei, was algemeen bekend; ervaren medische deskundigen zeggen dat dit heel gewoon en normaal is. Maar zelfs als dit niet het geval zou zijn – met een gemiddelde van 3,4 procent Corona-positieve patiënten op de intensive care-afdelingen, rechtvaardigt dit dan alle drastische ingrepen? En waarom wordt dit cijfer, dat al maanden in de krant staat, niet breeduit in het openbaar besproken? Het verschijnt alleen in geïsoleerde gevallen en in gespecialiseerde media.

In dit verband rijst ook de vraag of onder “COVID-19-patiënten” alleen diegenen worden verstaan met de hoofddiagnose COVID-19 – of ook diegenen die om andere redenen naar de intensive care zijn gekomen en vervolgens ook daar positief zijn getest.

In het rapport van het Leibniz-Institut staat op blz. 12 aan het begin van het hoofdstuk “Behandelingen in verband met Covid-19”: “In totaal werden in 2020 172.248 behandelingsgevallen met de secundaire diagnose U07.1 (Covid-19, virus gedetecteerd) behandeld. Er zij uitdrukkelijk op gewezen dat het hier om gevallen en niet om personen gaat, aangezien overgebrachte patiënten dienovereenkomstig meerdere malen worden geteld. De mediane leeftijd van de patiënten was 71 jaar.

Lees meer
Oorlogsdreiging stijgt aan het front in Libanon - Oorlogsverklaring van Nasrallah tegen Israël verwacht
Schema van het advies van deskundigen

Zeer interessant ook voetnoot 8: “Aangezien de secundaire diagnose U07.1 volgens de ICD-10-GM” (de officiële classificatie voor het coderen van diagnoses in de ambulante en intramurale zorg in Duitsland) “moet worden gecodeerd ‘indien Covid-19 wordt vastgesteld met een laboratoriumtest, ongeacht de ernst van de klinische bevindingen of symptomen’, zal dit waarschijnlijk een gemengde groep zijn, die zowel patiënten met geen of milde symptomen als patiënten met een ernstig beloop omvat”.

Bevestigt dit de beschuldigingen van critici van het Coronabeleid dat elke patiënt met een positieve test, zelfs zonder symptomen, in de statistieken als Coronapatiënt wordt vermeld?

In de voetnoot staat verder: “Niet opgenomen zijn gevallen met de secundaire diagnose U07.2, die volgens de ICD-10-GM alleen mag worden gebruikt als COVID-19 klinisch-epidemiologisch is bevestigd en het virus niet met een laboratoriumtest is opgespoord of geen laboratoriumtest beschikbaar is. Dit waren 289.323 extra gevallen, d.w.z. meer dan de bevestigde gevallen.”

Dit is niet logisch voor mij als leek. Als iemand in het ziekenhuis ligt waar de testfaciliteiten beschikbaar zijn, hoe kan het dan dat COVID-19 klinisch-epidemiologisch is vastgesteld maar dat er geen test is geweest? Ik zie uit naar antwoorden van deskundigen en zal ze met plezier voorleggen.

De voetnoten gaan verder met: “Aan het eind van week 53 (2020) meldt het RKI 131.714 mensen van wie de covid-ziekte tot een opname had geleid, gebaseerd op ongeveer 75% van de covid-gevallen met verwante informatie (n= 1 326 751). Ervan uitgaande dat de ontbrekende 25% met een vergelijkbare frequentie in het ziekenhuis werden opgenomen, zou dit resulteren in ongeveer 175.000 personen en dus een cijfer dat slechts in geringe mate afwijkt van het “InEK” (Institut für das Entgeltsystem im Krankenhaus); het is echter zeer realistisch dat het werkelijke hospitalisatiepercentage voor deze 25% lager was. Het RKI rapporteert echter over opgenomen patiënten, terwijl het InEK rapporteert op basis van gevallen die tot het einde van het jaar zijn ontslagen, en dus geen Covid-patiënten omvat die in 2020 zijn opgenomen maar nog steeds in klinische behandeling zijn.

Lees meer
Grimmig: Duitsers verliezen alle hoop nu economie volledig instort - Experts waarschuwen voor nucleaire noodsituaties

Betekent dit dat het aantal Corona-patiënten aanzienlijk lager zou kunnen zijn dan werd aangenomen?

Vragen op vragen!

In het algemeen moet worden gezegd dat de cijfers waarop het deskundigenonderzoek is gebaseerd in hoofdzaak voor factureringsdoeleinden zijn verstrekt en dat daarmee rekening moet worden gehouden wat de betekenis ervan betreft, zoals een bevriende arts mij schreef. Hij vindt het ook jammer dat dit in wezen gebaseerd is op factureringsgegevens – vandaar bijvoorbeeld Corona als een “secundaire diagnose”. De dokter, zelf hoofdarts in een Duitse kliniek, beloofde mij een verdere analyse van het rapport. Ik ben er zeer benieuwd naar en zal het zo nodig later indienen (als de federale regering dat mag, mag ik dat ook).


Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]


https://dissident.one/2021/05/19/groep-deskundigen-zet-vraagtekens-bij-vermeende-overbevolking-van-intensive-care-bedden-allemaal-nepnieuws/

Meer Laden
Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Comments
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties